لنج گونه‌ای از کشتی کوچک یا قایق بزرگ باری و مسافری است که در خلیج‌فارس و دریای عمان و اقیانوس هند دیده می‌شود. لنج سازی از قدیمی‌ترین صنایع بومی جنوب ایران به شمار می‌رود. این صنعت دارای پیشینه‌ی فرهنگی غنی است؛ جنس لنج‌‌‌های قدیمی از چوب‌‌های جنگلی مقاوم به رطوبت، تنه درختان محلی مانند کرت، کهور، کنار، تنه‌ی درختان غیر محلی مانند توت و چنار و همچنین یک نوع چوب مرغوب هندی به نام "سای" که برای بدنه کشتی استفاده می‌شود، بوده است. دانش ساخت و دریانوردی با لنج سنتی خلیج‌فارس در سال 2011 میلادی به عنوان هشتمین میراث ناملموس ایران در اجلاس اندونزی سازمان یونسکو به ثبت رسید. در استان بوشهر نیز موسیقی نقش بزرگی در ساخت لنج‌های چوبی داشته به طوری که ساخت و تولید شناورهای چوبی با ضرب‌ آهنگ و ریتم خاص و منحصربه ‌فرد خود همراه بوده است.

 شعرهایی که زنان به هنگام بازگشت از دریا می‌خوانند و یا آوازهای قایقرانان به هنگام کار را می‌توان میراث ناملموس این صنعت قلمداد کرد.