با در نظر گرفتن کشف اشياي شيشه‌اي از زمان پارت‌ها و ساسانيان مي‌توان گفت شيشه‌سازي از همان زمان در ايران رايج بوده است.
شيشه جسمي شفاف، شکننده و ترکيبي از سيليکات‌هاي قليايي است و هنر شيشه‌گري فوتي به معناي فرم و شکل دادن به مواد معدني ذوب شده در کوره در حرارت حدود 1400 درجه سانتي‌گراد با استفاده از روش دميدن با لوله مخصوص و ابزار ساده دستي و مراحل تکميل و تزئين آن مانند نقاشي، تراش، آبگز کردن، مات کردن، و ... است.
تهران يکي از مراکز مهم توليد شيشه است. ميمند استان فارس نيز از ديگر مناطقي است که شيشه‌گري از گذشته در آن رواج داشته است.
ب/112
انتهای پیام/
