گردشگری تبدیل به بزرگ‌ترین پدیده قرن بیست و یکم شده است که تأثیرات متعدد و عمیق اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی را به دنبال دارد اما بازگشت به شرایط ایده آل بعد از شکست کرونا، علاوه بر ترویج سفرهای مجازی، راهکارهای دیگری را در شرایط بحرانی می‌طلبد.
سفر مردم و گردشگران به سایر نقاط، با اهداف خاص تفریحی، تجاری، علمی، آموزشی، سلامت، ورزشی و ... صورت می‌گیرد اما شرایط ایجادشده بعد از شیوع بیماری کرونا بیش از هر زمان دیگری به ما فهماند که مدیریت بر اکوسیستم گردشگری دنیا نیاز به تفکر استراتژیک همراه با خلاقیت و نوآوری دارد.
برنامه‌ریزی برای اجزای مختلف این پدیده بزرگ که درواقع صنعت گردشگری جزئی از آن است نیاز به تفکر استراتژیک به‌عنوان پیش‌نیاز برنامه‌ریزی استراتژیک دارد.
فضای شکننده و آسیب‌پذیر فعلی حاکم بر کسب‌وکارهای گردشگری نشان داد که اکوسیستم فعلی گردشگری نیاز به بازنگری جدی دارد.
در دنیایی که هرروز تغییرات بزرگ در حال انجام است، روش‌های سنتی برنامه‌ریزی در حال منسوخ شدن است.نمی‌توان در خانه نشست و چشم‌انداز نوشت و بعد هم انتظار داشته باشیم که کشتی گردشگری، سال‌ها بر همین مسیری که تدوین کرده‌ایم حرکت کند و به مقصد نیز برسد.
در پدیده بزرگ گردشگری هیچ شخصی عقل کل و مرجعیت کامل را ندارد، با در کنار هم بودن همه مؤلفه‌های توسعه‌دهنده صنعت گردشگری در قالب اندیشکده‌های پویا، می‌توانیم به شیوه‌ای بهتر برای اندیشیدن و عمل کردن گروهی دست‌یابیم.
همه اجزا و عناصر توسعه‌دهنده این اکوسیستم نیاز به آموزش دارند باید منابع خود را بهتر ببینیم و ارزیابی کنیم و بتوانیم از فرصت‌هایی که در محیطمان در شرایط بحران ایجاد می‌شود بیشترین بهره را ببریم.
گردشگری در طول یک دهه آینده، مدل‌های کسب‌وکار خود را بر اساس میزان مؤثر بودن این مدل‌ها در اکوسیستم‌های نوظهور گردشگری که گستره‌ای متنوع از کسب‌وکارهای صنایع مختلف تشکیل‌شده‌اند، تعریف کند.تفکر استراتژیک کمک می‌کند تا تصمیمات و فعالیت‌هایی مرتبط که به‌نوعی تکمیل‌کننده اکوسیستم هستند و شرایط فعلی و آینده آن را شکل می‌دهند به‌عنوان آغازی برای تصمیم‌گیری‌های بعدی مورداستفاده گیرند.
اکوسیستم گردشگری از طریق تعامل بین بازیگران این پدیده بزرگ به‌صورت پویا، تکامل پیدا می‌کند و بسته به شرایط گردشگری مقاصد مختلف و نیاز محیطی، در هر بستری در زمان‌های مختلف گونه‌ای از اکوسیستم شکل می‌گیرد.
کسب‌وکارهای گردشگری در شرایط خلأ رشد نمی‌کنند بلکه آن‌ها باید منابع را از همه طبقه‌ها، طرح‌های سرمایه‌ای، عرضه‌کنندگان کالا و خدمات و مشتریان در قالب زنجیره تأمین به‌منظور خلق شبکه‌های رقابتی همکارانه جذب کنند و ما بیشتر از مهارت برای اشخاص باید ذهن‌های منعطف برای تطبیق با شرایط و کسب بهره‌وری لازم را داشته باشیم و این مستلزم تغییر در رویکرد آموزش است.
آینده گردشگری به‌رغم شیوع جهانی کرونا، آینده‌ای پرشتاب‌تر با شکل‌گیری کسب‌وکارهای نو و تأثیر عمیق‌تر و بیشتر بر اقتصاد و مدیریت افکار عمومی جهانی به‌عنوان قدرت نرم خواهد بود.
* معاون گردشگری اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی سیستان و بلوچستان
انتهای پیام/
