به‌گزارش میراث‌آریا به‌نقل از روابط‌عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، سید عبدالمجید شریف‌زاده رئیس گروه پژوهشی هنرهای سنتی امروز شنبه 25 مرداد 99 با اعلام این خبر گفت: «این پروژه توسط گلاره خلیلیان هنرمند رشتهٔ معرق انجام شده است.»

او معرق را به معنای بریدن و چیدمان با مواد مختلف و ایجاد طرح و نقش (معرق کاشی، معرق چوب و معرق سنگ) دانست و تصریح کرد: «با ارائه شانه‌ای از شهرسوخته، باستان‌شناسان اثبات کردند که از گذشته‌های بسیار دور هنر معرق چوب به‌عنوان هنر تزئینی نقش مهمی در فرهنگ ایران داشته است.»

شریف‌زاده با اشاره به اینکه تکنیک اجرایی این شانه معرق جایگزین بوده است افزود: «هنر معرق چوب حدود صد سال است که با شیوه اجرایی مختلف در قالب تابلو، صفحه میز و اشیای تزئینی با طرح‌های گوناگون مطرح است.»

او با اشاره به ساخت صراحی با نقوش سلجوقی در گروه پژوهشی هنرهای سنتی خاطرنشان کرد: «الهام گرفتن از تکنیک معرق سنتی و احیای آن و حمایت گروه پژوهشی هنرهای سنتی نقطه عطفی برای خلق آثاری متفاوت و کاربردی شد.»

رئیس گروه پژوهشی هنرهای سنتی افزود: «در این راستا با الهام از طرح‌های سلجوقی، سعی بر آن شده که تکنیک معرق جایگزین، بر روی ظروف کاربردی احیاشده و با به‌کارگیری تنوع بیشتر از چوب‌های رنگی، این شیوه روی صراحی اجرا شود.»

او اظهار کرد: «در این طرح، معرق جایگزین بر روی صراحی به ارتفاع 65 و قطر 23 سانتی‌متر با الهام از نقوش سلجوقی اجرا شد.»

شریف‌زاده اجرای هنر خراطی و ساخت ظرف را اولین گام در خلق این اثر دانست و گفت: «صراحی طراحی‌شده توسط مجری این اثر، با هنرنمایی استاد ودود با استفاده از چوب افرا ساخته شد.»

او افزود: «تقسیم‌بندی ظرف برای ایجاد طرح به شیوه ظروف سفالی، انتقال طرح به روش سنتی، طرح الهام گرفته از پرنده‌های سلجوقی شامل دو طرح در چهار قاب قرینه سایر مراحل اجرای اثر است.»

رئیس گروه پژوهشی هنرهای سنتی افزود: «روش اجرای معرق در این اثر، معرق جایگزین است به این ترتیب که ابتدا طرح با قلم ریز کنده شده سپس در مرحلهٔ بعد قالب گرفته، با چوب مورد نظر بریده شده و در نهایت بر روی زمینه جایگزین می‌شود.»

او چوب‌های به‌کاررفته در این اثر را زرشک، گردو، عناب، کرات و رزوود اعلام کرد و گفت: «در پایان کار از روغن اوزمو برای جلای اثر استفاده شد.»

انتهای پیام/