تابستان فصل رطب و خرما

فصل تابستان که می‌رسد به قدری هوا گرم است که مردم به آن فصل خرماپزان می‌گویند. استان بوشهر دارای شش و نیم میلیون اصله نخل، یکی از شش استان برتر کشور در زمینه تولید خرمای کشور و صادرات است. هرساله حدود ۱۶۷ هزار تن خرما از نخلستان‌های استان بوشهر برداشت می‌شود. شهرستان‌های دشتستان، تنگستان، جم و دشتی در رتبه‌های اول تا چهارم این محصول پرطرفدار قراردارند. بیشترخرمای بوشهر با نام‌های کبکاب، گنتار، شکر، خنیزی، خاصویی، زاهدی شناخته می‌شوند. چیدن رطب و خرما تا پایان آبان‌ماه ادامه دارد. این محصول علاوه بر تامین موادغذایی سالانه مردم استان بوشهر و استان‌های مصرف کننده کشور، به کشورهای حوزه خلیج فارس و آسیای میانه نیز صادر می‌شود. 

روش چیدن رطب

به خوشه‌های درخت نخل، پَنگ گفته می‌شود که در بالاترین نقطه نخل یعنی سر آن قرار دارد. تنه نخل به صورت عمودی – استوانه‌ای و با قطر یکسان است. معمولا قطر آن به ۳۵ تا ۷۰ سانت می‌رسد که با در نظر گرفتن قد نخل برای بالا رفتن و چیدن محصول باید توسط یک فرد با تجربه انجام شود. برای چیدن رطب و خرما از کمربندی بافته شده پهن و محکم بنام پَرْوَنگ استفاده می‌شود. پرونگ دور کمر فرد بالا رونده و تنه نخل بسته می‌شود، به همراه آن سبدی بافته شده از برگ درخت برای قرار دادن رطب به آن وصل می‌شود. بیشتر مواقع، زمان چیدن رطب بدلیل وجود شدت گرما در مناطق نخلستانی صبح زود قبل از طلوع آفتاب است. چیدن خرما که به اصطلاح محلی به آن چین گفته می‌شود، حدودا یک ماه پس از اتمام رطب است. به دلیل شدت گرما، رطب خشک، شیره‌دار وتبدیل به خرما می‌شود. پس از آن برای چیدن خرما پنگ‌ها کامل بریده و در زنبیل بافته شده می‌ریزند و طی چندن مرحله خرماها را تمیز می‌کنند و در کارتن یا نایلن‌های مخصوص برای عرضه به بازار قرارمی‌دهند. هر نخل بطور معمول ۸ سال پس از کاشت ثمرمی‌دهد و عمر آن ۱۰۰ تا ۱۵۰ سال است. 

روش کاشت درخت نخل

معمولا در بدنه نخل‌ها نهال‌های کوچکی سبز می‌شوند که برای جداسازی آن‌ها، ظرف یا سطح صافی به بدنه نخل، زیر نهال وصل می‌کنند و مقداری خاک زیر نهال می‌ریزند تا ریشه بزند. پس از سه یا چهار ماه نهال از بدنه نخل مادر جدا کرده و در زمین کاشته می‌شود که به این روش، کشت بافت یا باجوش گفته می‌شود. 

درخت نخل در فرهنگ ایرانیان خیلی با ارزش است تا جایی که آنرا شبیه انسان تشبیه کرده‌اند. به هر نخل نفر هم گفته می‌شود. نخل بجز رطب و خرما که با آن محصولات غذایی مانند رنگینک، حلوا خرمایی، شکلات خرما، رولت خرما با انواع مغزها، و شیره خرما که با ارده و کنجد سرو می‌شود، استفادهای دیگری هم دارد. ازهسته خرما قهوه و روغن تهیه می‌شود، پنیر نخل که با شکافتن قسمت بالای نخل بدست می‌آید که بسیار شیرین و مقوی است و طرفداران بسیاری در جنوب دارد. از برگ درخت نخل که به زبان محلی پیش گفته می‌شود، محصولات صنایع دستی از قبیل حصیر، سبد، جای نان، جارو، بادبزن، زنبیل، کلاه، تویزه و دیگر محصولات بافته می‌شود. از تنه این درخت بابرکت در جنوب، میز، صندلی و وسایل تزییناتی و سنتی درست می‌شود. 

ظرفیت گردشگری کشاورزی

گردشگری کشاورزی شاخه‌ای از گردشگری و بخشی نو در صنعت گردشگری است که با پذیرش از سوی کشاورزان و علاقه گردشگران موجب توسعه گردشگری می‌شود. در زمان چیدن خرما و رطب بیشتر علاقه‌مندان و کسانی که این میوه مقوی را دوست دارند بخصوص از استانهای هم‌جوار، به استان بوشهر برای خرید خرما برای یکسال مصرفی خود به بوشهر سفر می‌کنند. زمان برداشت خرما فرصت مناسبی برای برگزاری تورهای گردشگری کشاورزی، جشنواره نخل و خرما در زمینه توسعه گردشگری است که با فعال کردن این نوع گردشگری، تجربه جدیدی برای گردشگران طبیعت، و درآمدی هم برای کشاورزانی است که از این راه کسب درآمد می‌کنند که حاصل این عمل کمک به درآمد خانواده کشاورزان و اقتصاد کشور خواهد بود. همچنین زمینه مناسبی برای ترویج رشد گردشگری کشاورزی نیزاست. 

نتیجه‌گیری

هر ظرفیتی که در یک منطقه وجود داشته باشد قابلیت مصرفی و جذب گردشگر از آن طریق وجود دارد که می‌شود با تعریف رویداد مناسب و برنامه‌ریزی مدون و آماده‌سازی بسته‌های جذاب گردشگری این موضوع را پرورش داده و به خروجی مثبت رسید.

انتهای پیام/