به‌گزارش میراث‌‌آریا به‌نقل از روابط‌عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، لیلا گرگری سرپرست هیأت باستان‌شناسی 23 بهمن 1401 با اعلام این خبر گفت: محوطه 143 به صورت یک زمین صاف و هموار با شیب ملایم شرق به غرب در مجاورت رودخانه زهره و در حوضه آبگیر دریاچه سد چم‌شیر قرار گرفته که در برسی سطحی محوطه شواهد پراکنش سفال دیده نمی‌شود.

او افزود: در مرکز محوطه، بقایای دیوار سنگی در جهت شرقی غربی قرار گرفته است، بنابرین به منظور روشن شدن وضعیت این سازه یک ترانشه به ابعاد 3×14 متر بر روی این سازه ایجاد شد.

این باستان‌شناس اظهار کرد: پس از مشخص شدن وضعیت این دیوار از سمت شمال با توجه به وضعیت سازه، ترانشه‌ای در ابعاد 5 ×10متر در جهت شمال این ترانشه ایجاد و کاوش شد و در آن شواهد دو فضای مجزا با دیوار‌های سنگ‌چین بدست آمد در داخل فضا ها شواهد پراکنش سفال وجود دارد که برای دوره بندی دقیق سفال ها نیاز به مطالعه بیشتر است.

سرپرست هیأت باستان‌شناسی با بیان‌اینکه در داخل یکی از فضاها بقایای یک سکوی سنگی و بر روی آن تعداد قطعات سفالی مربوط به یک ظرف بدست آمد، تصریح‌کرد: در بخشی از این ترانشه و چسبیده به دیوار سنگ‌چین یکی از فضاها شواهد یک فضای کوچک سنگی که کف آن با سنگ ریز، فرش شده است بدست آمد.

گرگری در پایان گفت: بر اساس نوع ساختار وکم بودن ارتفاع سازه‌ها و همچین تعداد کم قطعات سفال می‌توان احتمال داد با یک استقرار موقت روبرو هستیم هر چند اثبات این گفته نیاز به مطالعات و کسب اطلاعات بیشتر دارد.

انتهای پیام/

انتهای پیام/