به‌گزارش میراث‌آریا، این کشف توسط فردی به اسم میخال لوتیس انجام شد که بعد از گم کردن یکی از قطعات تجهیزات کشاورزی‌اش در سطح زمین، تصمیم گرفت با دستگاه فلزیاب آن را پیدا کند. این فرد طبق قانون حمایت و مراقبت از بناهای تاریخی تاریخ 23 ژوئیه 2003، بعد از یافتن این گنجینه به دفتر استانی حمایت از بناهای تاریخی (WUOZ) در لوبلین اطلاع داد.

در لهستان، انجام یک جستجوی آماتور برای کشف آثار باستانی با استفاده از یک فلزیاب، چه برای اهداف تجاری و چه برای استفاده شخصی، ممنوع است، مگر اینکه مقامات محلی برای آن مجوز صادر کرده باشند. و به این ترتیب، تمام اقلام کشف‌ شده باید گزارش شوند و در نهایت به دارایی دولت تبدیل شوند.

بعد از بازرسی باستان‌شناسان مشخص شد که سکه‌ها به طور عمدی در یک کوزه سرامیکی در لایه‌ای از زیر خاک قرار گرفته بودند. این کوزه حاوی هزار سکه موسوم به تاج و شیلینگ لیتوانیایی از قرن هفدهم است.

وزن کل گنجینه 3 کیلوگرم است و از لایه‌هایی از سکه‌های فشرده شده در کوزه تشکیل شده است و شامل 115 سکه که در نتیجه‌ فعالیت‌های کشاورزی پراکنده شده‌اند، 62 سکه که به شدت اکسیده شده‌اند و چندین قطعه پارچه می‌شود.

اینکه چرا این کوزه عمداً دفن شده و هنوز مشخص نشده است. گنجینه‌ها را می توان نشانه‌ای از ناآرامی در آن دوران در نظر گرفت و اغلب به دلیل دوره‌های درگیری یا برای حفظ امنیت مالی، مردم در گذشته گنجینه‌هایشان را در جایی امن دفن می‌کرده‌اند.

در طول قرن هفدهم، این منطقه بخشی از حوزه مشترک‌المنافع لهستان-لیتوانیا بود که در سال 1655 توسط نیروهای روس و کوزاک و سوئد در سال 1656 در معرض یک سری تهاجمی قرار گرفت.

این گنجینه برای مطالعه بیشتر در گروه باستان‌شناسی موزه جنوبی پودلاسی واقع در شهر بیاوا پودلاسکا در استان لوبلین منتقل شده است.

ترجمه از اسدالله حقانی

انتهای پیام/