به‌گزارش میراث‌آریا به‌نقل از روابط‌عمومی صندوق احیا، این بنا با شماره ثبت آثار ملی ۱۶۹۶ ثبت شده که قدمت آن نیز صفوی- قاجاری و متعلق به قرن ۱۴-۱۳ هجری قمری است.
این بنا در میان مجموعه بناهای زغفرانیه که شامل یخچال، آب انبار و کاروانسرای زعفرانیه بوده قرار گرفته است و همگی نیاز به مرمت، بازسازی و توجه دارند.
ورودی اصلی این بنا در جبهه جنوبی و از کوچه خاکی است و از شمال به خانه‌های روستایی، از شرق و غرب نیز با کوچه خاکی مجاورت دارد. بنا تا دوره پهلوى اول به عنوان کاروانسرا مورد استفاده قرار می‌گرفته و پس از آن، اهالى روستای زعفرانیه هر یک بخش‌هایى از کاروانسرا را به عنوان انبارى براى علوفه و وسایل خود به تملک درآوردند که اکنون توسط میراث فرهنگى سبزوار تخلیه شده است.
این کاروانسرا بر روی بنای متروکه کاروانسرایی مربوط به دوره صفوی و سلجوقی احداث شده و دارای آب انباری در ضلع جنوب غربی است.
این کاروانسرا از نوع چهار ایوانی دارای حیاط مرکزی و اصطبل در اطراف آن است. در بعضی از طاق‌نماها تزیینات مقرنس وجود دارد. پلان دارای ریتم، تقارن و تعادل است و ساخت آن متأثر از سبک آذری و آجرکاری‌های آن متأثر از سبک رازی است.
این کاروانسرای دشتی یک طبقه با حیاط مرکزی به سبک چهار ایوانی، جهت شمالی – جنوبی، دارای شاه‌نشین در جبهه شمالی، ایوان حجرات، ایوانچه، اصطبل هشتی و برج‌های نگهبانی بین دیوارهای محصور کننده است.
مصالح اصلی بکار برده در بنا شامل آجر، سنگ و ملات گچی بوده و نوع سازه طاق و تویزه و دیوار باربر است. تزئینات شامل آجرکاری، مقرنس‌کاری گچی (طاق نماهای شاه نشین و گوشه‌سازی زیرگند) ، قوس کلیل پارتی (حجره‌های شرقی و غربی بنا) است.
مساحت اعیان بنا 3 هزار و 184 متر مربع و عرصه بنا 4 هزار و 460 متر مربع است و به طور جزئی‌تر در شهرستان سبزوار، دهستان رباط، روستای زعفرانیه واقع شده است. با عنایت به اینکه این بنا به انضمام آب انبار و یخچال زعفرانیه یک مجموعه محسوب می‌شوند و موقعیت جغرافیای مناسبی با بهره‌برداری خدمات اقامتی و رفاهی می‌تواند داشته باشد، می‌طلبد برای عملیات آماده‌سازی و احیای کاروانسرای و آب انبار و یخچال زعفرانیه از هر گونه حفاری و ایجاد سازه‌های مرتفع خودداری شود و هر گونه توانبخشی در چارچوب کالبدی بنا محدود و از حد کنونی تجاوز نکند.
برای ایجاد تناسب و هماهنگی و تقریب سنخیت بنا با محیط اطراف و کاستن از آلودگی منظری در سایت تاریخی که تداعی کننده مجموعه‌ای مربوط به دوره سلجوقی – صفوی و قاجار است حتی‌المقدور از آجر، خشت ، ملات گچی و سنگ در نماسازی استفاده شود.
انتهای پیام/
انتهای پیام/
