گدام، سقفی رو به فراموشی در سیستان و بلوچستان

«سیاه‌چادر» یا «گُدام» دست‌بافته زنان عشایر که روزگاری نه‌چندان دور سرپناهی برای زندگی و منبع درآمد بود امروز به‌واسطه منفعت دلالان و نداشتن صرفه اقتصادی برای بافندگان رو به فراموشی رفته است.

رئیس اداره میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی میرجاوه در یادداشتی نوشت: گدام، سرپناهی است که دست‌یافته زنان عشایر بوده و در زبان بلوچی سیاه‌چادر به «گدام» معروف است که توسط زنان و دختران عشایر بافته شده و به‌عنوان سرپناه در زندگی‌ها به‌ویژه زندگی عشایری مورداستفاده قرار می‌گرفت.

گدام بر اساس نیاز مردم منطقه به سرپناه مناسب، وفور ماده اولیه ساخت که همان موی بز است، سادگی بافت، قابل‌حمل بودن، به شکل‌های دلخواه درآمدن، وضعیت آب‌وهوایی منطقه از یک ساختار ساده تشکیل شده، اما کاربرد سکونتی آن باعث شده بود تا از رونق مناسبی در زندگی مردم به‌ویژه زندگی عشایری و پای‌کوهی برخوردار شود. 

گدام بنا بر نیاز خانواده‌ها و جمعیت آنان ابعاد مختلفی دارد که ابعاد ۶، ۱۲ و ۱۸ متری بیشترین کاربرد را داشته است.

امروزه استقبال از استفاده گدام کم شده اما می‌توان با حمایت و هدایت تولید آن را توسعه و احیا کرد و حتی با بازاریابی مناسب نسبت به صادرات آن به سایر استان‌ها و حتی کشورهای حاشیه خلیج‌فارس اقدام کرد تا اشتغال پایدار و مناسبی برای مردم منطقه به وجود آورد.

چیدن موی بز، جداکردن مو از کرک، شط کردن (یکنواخت کردن موها)، تاب‌دادن موها، ریسندگی با جلک (دوک)، تهیه دو نمونه نخ کلفت و نازک بنام شط و پود، نصب میخ‌طویله بزرگ در چهار طرف کار و نیز نصب میله یا چوب وسط (بهتو) از مراحل تهیه این سیاه‌چادر است.

 سادگی کار و ابزار موردنیاز باعث شده طرح بافت نیز به‌صورت ساده انجام شود و شکل و نقوش خاصی در بافت گدام بکار برده نشود، اما در بعضی مناطق دیگر امکان به‌کارگیری نقوش مختلف وجود دارد.

ابزار لازم برای بافتن گدام یا سیاه‌چادر در منطقه موجود بوده و چنانچه وسیله خاصی مدنظر باشد به کمک صنعتگران آهنگری منطقه آن را تهیه کرد، این ابزار عبارت‌اند از موی بز، گوله، میله یا چوب نازکی که در وسط کار و جلوتر از قسمت بافت نصب می‌شود، افزون بر آن دوپ یا همان شانه فلزی برای شانه‌کردن استحکام قسمت‌های بافته‌شده به کار می‌رود. 

امروزه تغییر شیوه زندگی باعث شده تا گدام‌های قدیمی با اشتیاق جمع‌آوری یا بعضاً از بین برود، علت این امر نیز قیمت بالا، عدم درخواست برای خرید، عدم تولید مناسب، وجود دلالان در به‌دست‌آوردن با قیمت کم این محصول است، از سوی دیگر بافنده‌های امروزی وقت و تمایل به بافتن گدام مرغوب ندارند، زیرا صرفه اقتصادی برای آنان ندارد. 

رونق اشتغال، جلوگیری از مهاجرت بی‌رویه روستاییان به شهرها و پرداختن به شغل‌های کاذب، کسب درآمد و ایجاد اشتغال پایدار در منطقه و حفظ این هنر و صنعت دیرینه از مزیت‌های حمایت از تولید گدام است. 

خرید تعدادی گدام (سیاه‌چادر) از مردم منطقه برای استفاده در فضاهای نمایشگاهی، شناسایی صنعتگران این رشته، برنامه‌ریزی برای تشکیل کلاس‌های آموزشی در ماه‌های آینده و پیگیری بیمه صنعتگران گدام‌باف در منطقه از جمله اقدامات حمایتی و حفاظتی اداره میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی میرجاوه در این زمینه است. 

ترغیب صنعتگران به تشکیل تعاونی‌های صنایع‌دستی برای خرید تضمینی محصولات هنری صنایع‌دستی به‌ویژه گدام انجام شده تا امکان توسعه این صنعت را در تمامی مناطق شهری، روستایی و عشایری فراهم سازد، همچنین طرح‌ها و نقش‌های نو و جدید با حفظ اصالت و فرهنگ محلی به‌منظور جلب نظر مشتریان ارائه شده است. 

در دسترس قراردادن مواد اولیه ارزان‌قیمت به تولیدکنندگان، تهیه کتابچه‌ها و بروشورهای تبلیغاتی برای معرفی گدام و نیز اخذ کد اصالت و استاندارد برای محصول از سایر اقدامات برای حفظ این آثار ارزشمند است.

انتهای پیام/

کد خبر 1402043102521

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha