توحید سیف در یادداشتی نوشت: زیرساخت‌ها در صنعت گردشگری یکی از اصلی‌ترین نیازها هستند و توسعه این صنعت در یک منطقه ارتباط مستقیمی با توسعه زیرساخت‌ها دارد. جاده‌های منتهی به شهرها و روستاهای گردشگر پذیر، تاسیسات و واحدهای خدماتی و تامین امکانات رفاهی از جمله مواردی هستند که برای رشد گردشگری یک منطقه لازم هستند. به طوری که برخی از مناطق با استعداد بالای جاذبه‌های گردشگری در جذب و ماندگاری مسافر ناموفق هستند و دلیل آن ضعف در ایجاد زیرساخت‌های مناسب است، امری که اکثرا پای لنگ صنعت گردشگری محسوب می‌شود.

این در حالی است که بسیاری از جاذبه‌های گردشگری به ویژه در حوزه جاذبه‌های طبیعی در مناطق بکر و دست نخورده قرار دارند و معمولا افراد زیادی به بازدید از این جاذبه‌ها علاقه‌مند هستند. نحوه مدیریت چنین مناطقی همواره یکی از چالش‌های موجود بر سر راه مدیریت گردشگری در همه جای دنیا بوده است. به شکلی که مخالفان و موافقان بسیاری با دلایل متفاوتی درمورد نحوه مدیریت این مناطق اظهار نظر کرده‌اند و در محافل رسانه‌ای نیز حرف و حدیث زیادی بر سر ورود تاسیسات گردشگری به مناطق بکر طبیعی وجود دارد.

واضح است که افزایش دسترسی انسان‌ها به مناطق بکر طبیعی و ایجاد تاسیسات متعدد در این مناطق اثرات منفی بسیاری به همراه خواهد داشت و هرچقدر نحوه دسترسی به این مناطق تسهیل شود و خدمات بیشتری در آن مناطق ارائه شود حضور افراد بیشتری را هم شاهد خواهیم بود که تخریب بیشتری در طبیعت را نیز در پی خواهد داشت. طرفداران این استدلال کشیدن جاده به مناطق بکر و طبیعی، ایجاد تاسیسات و هموار ساختن شرایط حضور انسان‌ها در این مناطق را به دلیل تشدید روند تخریب طبیعت کار نادرستی می‌دانند.

از سوی دیگر نه می‌توان این امر را انکار کرد که استفاده از مواهب طبیعی حق همه مردم است، و نه می‌توان از اهمیت جاذبه‌های طبیعی در صنعت گردشگری چشم پوشی کرد. مردم حق دارند به مناطق بکر سفر کنند و از مناظر طبیعی آن مناطق لذت ببرند، اقتصاد بسیاری از جوامع محلی در مناطق گردشگرپذیر نیز امروزه به این صنعت گره خورده است و تسهیل روند حضور گردشگران در این مناطق در رشد اقتصادی جوامع بسیار تاثیرگذار خواهد بود.

بنابراین با وجود اینکه جاده‌های دسترسی به مناطق نمونه گردشگری به ویژه درمورد جاذبه‌های طبیعی و ایجاد تاسیسات در این مناطق تیغ دولبه‌ای هستند که هم می‌توانند به رونق اقتصاد گردشگری کمک کنند و هم می‌توانند به نابودی طبیعت منجر شوند، مدیریت صحیح در این حوزه می‌تواند صاحبان هر دو دیدگاه را راضی کند. چنین مواردی در برخی از کشورهای توریست‌پذیر دنیا به خوبی مدیریت شده‌اند، به نحوی که بهره‌برداری لازم از مواهب طبیعی انجام می‌شود اما با انجام برخی اقدامات و ایجاد برخی تاسیسات و امکانات طبیعت دوست از تخریب مواهب طبیعی جلوگیری می‌شود.

یکی از مسائل مهم در مسیر کاستن اثرات منفی حضور انسان‌ها در طبیعت، آگاه‌سازی و ارائه آموزش به ویژه به بهره‌بردارن حاضر در این مناطق است، به صورتی که اگر بهره‌برداران، به عنوان مثال صاحبان واحدهای بومگردی و سایر تاسیسات موجود در مناطق بکر طبیعی به مسائل حفاظت از محیط زیست آگاه باشند می‌توانند این آگاهی و اطلاعات خود را به بازدیدکنندگان نیز انتقال دهند و در راستای حفاظت از طبیعت اقدام کنند.

علاوه بر این نیز تشویق بهره‌برداران به ایجاد تاسیسات سبز و دوستدار محیط زیست اقدام دیگری است که باید در راستای حفاظت از طبیعت و محیط زیست در مدیریت گردشگری لحاظ شود. استفاده از مصالح مناسب با محیط پیرامونی و عدم دخالت بیش از حد در منابع طبیعی موجود امری است که می‌تواند در حفاظت از طبیعت موثر باشد. اهمیت این موضوع به قدری است که سازمان جهانی گردشگری شعار سال 2023 میلادی را «گردشگری و سرمایه‌گذاری‌های سبز» اعلام کرده است و به ارائه آموزش، ایجاد تاسیسات سبز و نوآوری در راستای حفظ محیط زیست تاکید می‌کند که به نظر می‌رسد لحاظ این موارد در مرحله صدور موافقت اصولی و جواز تاسیس می‌تواند از تیغ دو لبه احداث جاده‌ها در دل طبیعت، فرصتی برای رونق هرچه بیشتر صنعت گردشگری ایجاد کند.

انتهای پیام/