آفرین امامی مدیر مجموعه میراث جهانی کاخ گلستان به بهانه ثبت کاروانسرای ایرانی در فهرست میراث جهانی یونسکو نوشت: آثار و دارایی‌های میراث فرهنگی نشان دهنده نبوغ، هنر، خلاقیت و شیوه زندگی مردمان آن سرزمین و توان سازگاری با اقلیم و جغرافیا و شرایط را برای غلبه بر نیازهای زندگی و به‌دست آوردن آسایش و انجام امور روزمره را نشان می‌دهند.

ثبت جهانی آثار، گویای این مسیله است که آن اثر جزو دستاوردها و بخشی از پیشرفت تاریخ و تمدن بشری است و بدینگونه با ثبت اثر در فهرست جهانی یونسکو، اثر متعلق به تمامی نسل‌ها و جوامع بشری می‌شود.

علاوه بر ارزشمند بودن ثبت آثار تاریخی برای حفظ در حافظه تاریخ و تمدن جامعه انسانی؛ حال و آینده، ثبت آثار در فهرست جهانی یونسکو، اصالت و ریشه دار بودن آن تمدن در تاریخ گذشته را بیان می‌کند.

از این‌رو باعث خوشحالی است که با ثبت ۵۴ کاروانسرای ایران، بار دیگر میزان و غنای قدرت، خلاقیت، هنر، معماری و سازگاری با محیط مردمان ایران زمین بر همگان اثبات شد.

با ثبت اثر در فهرست جهانی یونسکو، وظیفه حافظان میراث فرهنگی مضاعف شده و می‌بایست در تمامی جنبه‌های حفاظت و نگهداری از این آثار خود را با معیارها و شاخص‌های بین‌المللی حفاظت و نگهداری از آثار هماهنگ کرده و مطابقت دهیم.

برنامه‌ریزی، معرفی، بودجه‌ بندی، بهره‌برداری، حفاظت و مرمت آثار تاریخی دارای شرایط و ضوابطی است که در سطح بین المللی به یک استاندارد و شاخص مشخص رسیده است.

کنوانسیون‌ها، منشورها و دستور العمل‌های بین المللی بیان کننده نحوه برخورد و رفتار ما با آثار جهانی را مشخص می‌کند و متولیان امر میراث فرهنگی کشور هم می‌بایست با اعمال و به کارگیری این دستورالعمل‌ها هرچه بیشتر در زمینه حفاظت، مرمت و معرفی آثار تلاش و فعالیت کنند.

تاکنون ۲۷ اثر و مجموعه از مجموعه آثار بی‌شمار کشور در فهرست جهانی یونسکو ثبت شده است و از آنجایی که تنوع و تعداد آثار کشور بسیار است با تلاش، دلسوزی و برنامه‌ریزی می‌توان آثار متعدد دیگری را از آثار تاریخی و میراث فرهنگی کشور، در فهرست جهانی یونسکو ثبت کرد.

در این زمینه؛ ایران به واقعیت استعداد بیشترین ثبت آثار میراث فرهنگی در فهرست جهانی را به عنوان یک فرهنگ و تمدن بزرگ داشته و قادر به کسب رتبه نخست را دارد.

شایان ذکر است وقتی اثری در فهرست آثار جهانی ثبت می‌شود وظایف میراث فرهنگی در برابر آن اثر جدی تر و سنگین تر شده و نگاه ملی جایش را به نگاه جهانی می‌دهد.

باعث خرسندی است که آثار فرهنگی تاریخی ایران به ثبت جهانی برسد و تمام مراحل سخت با توجه به سهمیه کشورها در یونسکو سپری شود. اما نکته مهم این است برای نگهداری اثر ثبت جهانی شده باید طبق پرونده و پلان مدیریتی و برنامه برای نگهداری این امانت جهانی عمل کرد.

از انتخاب مدیر پایگاه جهانی گرفته تا آسیب شناسی و تعیین اولویت‌های حفاطتی و مرمتی و تخصیص اعتبار؛ باید با تمام قوا عمل کرد.

حفط، نگهداری و پژوهش و معرفی آثار جهانی فقط تعهد به یک ملت نیست بلکه تعهد به همه ملت‌هاست. در این راستا باید از تمام ظرفیت و حمایت‌های بین المللی هم بهره گرفت و فضا را برای پژوهش‌های برون مرزی نیز هموار کرد.‌

انتهای پیام/