آقای اژه ای را سالهاست که می شناسم به اخلاق، مروت، اعتدال و قانونگرایی و نظم در امور، به عنوان یک شهروند در ابتدای سخنانم از ایشان بواسطه این فضایل اخلاقی قدردانی کردم.
به احترام ایشان و نگاهی که به میراث فرهنگی دارند ترجیح میدهم بخش اصلی این یادداشت را به سخنان ایشان اختصاص دهم زیرا که وقتی هفته وحدت را تبریک گفت بر همدلی، مهربانی و دوستی تأکید بایسته کرد، گمشده ای که این روزها خیلی به آن محتاجیم.

حرف اصلی رئیس قوه قضائیه این بود که میراث فرهنگی از دین، باورها، عقاید، معرفت، معنویت، فرهنگ  وسیر آفاق و انفس است و عبرت آموز و این داشته بزرگ ما در عصر دیپلماسی عمومی است که نافذ تر از دیپلماسی رسمی و فراتر از دولت ها و در متن و بدنه ملت ها جای دارد. میراث فرهنگی و گردشگری موجب افزایش دوستی ها و کاهش منازعات می شود و باید تا می توانیم این سرمایه بزرگ را حفظ و صیانت کنیم. اما متأسفانه عموم مردم و قاطبه مسئولان با میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی آشنا نیستند و باید وزارت میراث کاری مهم برای معرفی و شناساندن خود وظایف وماموریت هایش انجام دهد.

در این نشست صمیمی بنده به عنوان خادم کوچک میراث فرهنگی درباره سابقه و قدمت تاریخ و تمدن ایران عزیز صحبت کردم و درخواست نمودم شعب دادسرا و دادگاه های ویژه در حوزه میراث فرهنگی در استان ها تشکیل شود. سازمان ثبت اسناد و املاک کشور حسب قانون حد نگاری درج کلیه عرصه ها و حرایم تاریخی (۳۴۰۰۰ اثر و حرایم آن) و محدوده بافت های تاریخی شهری و روستایی (۱۹۲ شهر و بالغ بر ۳۰۰۰ روستا) در سامانه حدنگاری کشور به میراث فرهنگی کمک کند. بناها و اماکن تاریخی در اختیار هر نهاد و دستگاه دولتی و غیر دولتی که هست طبق قانون باید مرمت کنند و عدم انجام آن به عنوان ترک فعل مستوجب مجازات قانونی شود. بناهای مجهول المالک که در بافت های تاریخی وجود دارند و خطر زا و در حال تخریب و صدمه زدن به بناهای تاریخی هستند قوه قضاییه در حمایت از بافت های تاریخی میراث فرهنگی را با قوانین مناسب مورد حمایت قرار دهد.
در انحصار وزارت میراث در امر حفاری و کاوش وفق قانون اهتمام بایسته نماید و بامجرمان درحوزه میراث فرهنگی بااشد مجازات برخوردکند.

انتهای پیام/