خوالین میراث باارزش ایلامی‌ها در دامان عروس زاگرس

استفاده از نمک در ایران از حدود ۶هزار سال قبل از میلاد مورد استفاده قرار گرفته است، از زمان استقرار آریایی‌ها نمک در ایران مصرف می‌شده است. در دوره‌های بعد در کتب مورخین یونانی (مثلاً هرودت) به معادن نمک ایران اشاره شده است. نمک در عصر حجر به عنوان شیئی برای مبادله کالا مورد استفاده قرار می‌گرفته است و در طب اسلامی نیز کاربرد زیادی دارد. رسول خدا می‌فرمایند: «قبل از هر خوراک و پس از آن نمک بخورید».

رائد ناصری‌فر در یادداشتی نوشت: خوالین یا نمک‌لان نام معادنی است از نمک در کوهستان‌های استان ایلام. تپه‌های دور گرمسیر به برکت این سفره‌های نمکین با قدوم بهارآور مردمان این دیار آشنا است و هر ساله با آمدن بهار آدم‌هم و دام‌ها نمک‌گیر این خوان خوالین هستند.

برداشت نمک از این معادن بدلیل سختی‌های فراوان همواره به شکل گروهی انجام می‌گیرد به همین دلیل در هر سفر جمعیتی از عشایر و دامداران را با همدیگر همراه می‌کند.

امید، همدلی و حفظ و یکرنگی همسفران این راه دشوار و آسان و این راه را ناهموار را هموار می‌کند. تهیه نمک به شکل سنتی آن از سخت‌ترین کارهای عشایر منطقه است، اما ضرورت این چاشنی ارزشمند در زندگی تحمل سختی‌ها را توجیه می‌کند و نیاز مبرم عشایر و دام‌ها به نمک ساعت‌ها راهپیمایی برای رسیدن به معدن نمک را بر آنها هموار می‌کند. راهنمای رسیدن گروه به معادن نمک قندیل‌های بلورین نمک است که به صورت آویزان بر روی معادن نمک می‌باشند، افراد گروه پس از سپری کردن راه طولانی با سنگ و کلنگ و تیشه و با ضربه‌های محکم صخره نمک را تسلیم توان و شجاعت خود می‌کنند و قطعات نمک از دل کوه کنده شده و در پایه کوه می‌افتند، این نمک به دلیل استخراج از دل معدن با ناخالصی‌هایی همراه است که باید قبل از مصرف و بار کردن آن ناخالصی‌ها جدا شود، حمل و انتقال نمک در مقدار زیاد بدون کمک گرفتن از حیوان غیرممکن است و وجود حیوان این بارگران را آسان می‌کند، اولین نمک استخراج شده در این سفر کام همسفران را شورانگیز می‌کند و غذایی مخلی را با آن می‌پزند که بسیار دلچسب است.

برای رسیدن به نمک مصرفی دلخواه قطعات نمک را به روش‌های مختلف خورد می‌کنند و با چوب و تیشه نمک را بر روی گونی و حصیر و امثال آن ریخته و با هاون آن را می‌کوبند و نمک خورد شده را سپس از غربال عبور داده و نمک یک‌دست و اعلاء برای مصارف روزانه بدست می‌آید، از جمله دام‌های عشایر از این خوان خوالین مصرف کرده و اشتهایشان زیاد می‌شود و همچنین در تهیه غذا، دوغ، پنیر و ... کاربرد دارد.

نمک علاوه بر مصارف خوراکی در استان ایلام دارای ارزش و صورت خاصی می‌باشد، با توجه به برکت‌زایی، زدودن دفع شورچشمی و باطل کننده سحر و جادو و نیروها می‌باشد، گره‌گشایی مشکلات از قدیم با مردم همراه بوده است، در هنگام عروسی نمک و نان را در پارچه‌ای پوشیده و بر کمر عروس می‌بندند اعتقاد دارند قدم عروس را برای خانواده داماد خیر کند و بلا را نیز از عروس دور می‌کند. علاوه بر این نمک‌گیر کردن و نمک‌گیر شدن توام با برابری است و سوگند به نان و نمک آنقدر ارزشمند است که اگر کسی نان و نمک دست کسی را خورده باشد هیچگاه در حق او نامردی و خیانت نمی‌کند.

شرکت در این مراسم (برداشت نمک)، جدای از منافع اقتصادی آن، مانند هر کار دسته جمعی دیگر، فی‌نفسه خوشایند است و پذیرش در آن برای اعضا، اعتماد به نفس و امنیت روانی و اجتماعی به دنبال دارد. این عمل، نه تنها نیاز به موافقت و پذیرفته شدن توسط همگان را برآورده می‌سازد، بلکه در تحکیم پیوندهای دستی بین خانواده‌های هم‌گروه مفید و موثر است.

همچنین در این کار دسته جمعی برای جلوگیری از خستگی راه، مبادله دانش و فن‌آوری‌ها در این گردهمایی‌ها صورت می‌گیرد و اخبار محلی، تجربیات و فنون سنتی توسط پیرترها و ریش‌سفیدان به طور خود به خودی و غیررسمی، آموزش داده می‌شود.

در مجموع شرکت در این کار گروهی، زنگ تفریح و مجال شروع برای گفت‌وگو و مبادله تنش‌ها و درد و دل کردن است. از جمله کارکردهای اقتصادی برداشت نمک، تهیه نمک مصرفی عشایر و دام‌ها بدون نیاز به پول و سرمایه است و نمک به صورت رایگان در اختیار آنها قرار می‌گیرد و حتی می‌توانند آن را در بازار فروش نیز به فروش برسانند و منبع مالی نیز برای آنها باشد.

هرچند که ورود فن‌آوری جدید باعث تضعیف همیاری‌های سنتی است اما با این وصف اگر جامعه، لزوم ابقای این کار گروهی را احساس کند، همین فن‌آوری، ابزار تشکیل همیاری‌ها در سطحی گسترده‌تر را فراهم خواهد آورد و با ایجاد شرکت‌های تعاونی در روستاها و پذیرش عضویت در این تعاونی‌ها می‌توان موجبات هم‌گروهی را فراهم آورد. همچنین به دلیل علاقه و خودجوش بودن این مراسم به خودی خود این ماهیت را دارد که توسط خود مردم حفظ شود.

استفاده از نمک به دلیل ارزش و تقدس خاصی که در میان مردم استان دارد ماهیت آن را دارد توسط مردم برای رفع مشکلات و بیماری‌ها مورد استفاده قرار گیرد و همچنین در طب اسلامی بسیار قابل توجه است و باعث می‌شود به خودی خود توسط  مردم حفظ شود.

این اثر به‌شماره ۱۹۸۴ در مورخ ۹ اسفند ۱۳۹۶ در فهرست آثار ناملموس کشور به ثبت رسیده است.

انتهای پیام/

کد خبر 1402082201172
دبیر مریم قربانی‌نیا

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha