به گزارش میراث‌آریا به نقل از روابط‌عمومی اداره کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی خراسان رضوی، امام جمعه نیشابور امروز پنجشنبه دوم آذر ماه 1402 در مراسم تشییع و خاکسپاری استاد ندوشن گفت: این مرد بزرگ مایه افتخار و عزت و آبروی ملت ایران است و مردم عالم دوست نیشابور در زیر قدم‌های دانشمندان بالهای خضوع و تواضع خود را گسترانیده اند که حضور پرشور آنان در مراسم تشییع پیکر آن مرحوم گویای این ادعا است.

حجت الاسلام سید قاسم یعقوبی افزود: مردم نیشابور در پی عمل به تعالیم قرآن و احادیث ارزش زیادی برای عالمان و دانشمندان قائل هستند و به بدرقه پیکر استاد ندوشن آمده اند که مایه افتخار و عزت و آبروی میهن اسلامی است.

او تصریح کرد: استاد ندوشن در پیامی گفته بودند که «اگر بخواهیم ایران را خلاصه کنیم، خلاصه آن نیشابور است»، این همان صحبت رهبر انقلاب بوده که در برگزاری کنگره شهدای نیشابور فرمودند «نیشابور فشرده تاریخ و تمدن ایران است».

اصغر دادبه از فیلسوفان و ادیبان کشور نیز در این مراسم گفت: گرچه در این مراسم مجال گفتن نیست که این بزرگمرد (استاد ندوشن) که بوده و چه کرده است، اما می خواهم غزلی از حافظ بخوانم و بگویم که این زبان حال و قال او خطاب به ایران بود، «جز آستان توام در جهان پناهی نیست...» احساسی که او نسبت به ایران داشت در محتوای این غزل حافظ است.

او ادمه داد: من حامل پیام و سلام همشهریان او و همشهریان خودم به مردم خراسان بزرگ به طور عام و نیشابور به طور خاص هستم و این امانت را به دست شما می‌سپارم، ایران در جهان دل جهان است و یزد ما در وسط آن کویر دل ایران قرار دارد.

استاد فلسفهٔ اسلامی و ادبیات عرفانی دانشگاه علامه طباطبایی تصریح کرد: نیشابور چنان که استاد ندوشن هم گفتند، خلاصه فرهنگ خراسان یعنی خلاصه فرهنگ ایران است، ایشان نیشابور را با این پیشینه که ۲ نماد آن عطار و خیام هستند و در اینجا آرمیده اند، به عنوان آرامگاه ابدی خود انتخاب کرد، در واقع این هدیه یزد به نیشابور بود.

استاد محمدعلی اسلامی نُدوشن در «نُدوشن» زاده شد، دوران کودکی را در آن‌جا گذرانید و دوران نوجوانی را در یزد، در حالیکه همواره به زادگاه خود می‌اندیشید و یادبودهایش را گرامی می‌داشت. او طولانی‌ترین دوران زندگی خویش را در تهران سپری نمود و در پایتخت خانواده تشکیل داد، دوستان یکدل، همراه و صمیمی یافت و به تجربه‌اندوزی و سفرهای دور و دراز پرداخت.

در اواخر عمر که به علت بیماری ممتد که در سفری به کانادا به وی عارض شد در این کشور ماندگار و به گونه‌ای موقت در آنجا ساکن گشت. وی در پنجم اردیبهشت ۱۴۰۱ دار فانی را وداع گفت واز آنجا که استاد محمدعلی اسلامی نُدوشن در وصیت نامه خویش، «نیشابور» را به عنوان خانه ابدی خویش برگزیده است، پیکر وی پس از گذشت ۱۸ ماه ، جهت خاکسپاری از کانادا منتقل شد و در نیشابور آرام گرفت.

انتهای پیام/