به گزارش میراث آریا و به نقل از روابط عمومی صندوق توسعه و احیا، احسان بام‌زر و سعید نوری‌پور، سرمایه‌گذاران و بهره‌برداران خانه تاریخی کشفی لرستان از اتمام فرآیند مرمت و افتتاح این بنای تاریخی تا پایان سال جاری خبر دادند.

سعید نوری‌پور در این‌باره بیان کرد: قرار بود تا با پایان مرحله مرمت، این بنا در بهمن‌ماه افتتاح شود اما با برداشتن یک دیوار، متوجه شدیم که باز هم زوایای پنهان این بنا نیاز به مرمت دارد و سعی می‌کنیم با اتمام این مرحله، این خانه تاریخی را تا پایان سال جاری افتتاح کنیم.

او با اشاره به نیازمندی استان لرستان به تقویت زیرساخت‌های گردشگری از جمله فضاهای اقامتی افزود: یک مقصد خوب گردشگری، مقصدی است که گردشگر را به ماندن و اقامت ترغیب کند و این منوط به وجود زیرساخت‌های اقامتی و فضای مناسب برای اسکان مسافران است.

خانه کشفی، دریچه‌ای به قلعه تاریخی فلک‌الافلاک

نوری‌پور توضیح داد: این بنا پنج اتاق دارد که شامل دو اتاق سه تخته و دو اتاق کف خواب است که با احتساب اتاق‌های کف خواب، این مجموعه برای تورهای گردشگری حدودا ۴۰ نفره هم قابل استفاده است.

این سرمایه‌گذار ادامه داد: موقعیت خاص قرارگیری پنجره‌های این خانه، روزگاری چشم‌انداز زیبایی به باغات جنوب شهر و کوه‌های روبه‌روی آن و مجموعه تاریخی قلعه فلک‌الافلاک داشته که اکنون نیز می‌توان از لابه‌لای سازه‌های جدید به گوشه‌های از این چشم‌اندازها نگریست.

او خاطرنشان کرد: قلعه فلک‌الافلاک که هم اکنون در انتظار ثبت جهانی است، از بناهای تاریخی ارزشمند به جا مانده از دوره ساسانیان محسوب می‌شود که بر فراز تپه‌ای مشرف به شهر خرم‌آباد و در نزدیکی رودخانه، در مرکز شهر قرار گرفته و چشم‌گیرترین اثر تاریخی و گردشگری درون این شهر است.

ماجرای مشارکت در مرمت و احیای خانه کشفی

احسان بام‌زر، دیگر سرمایه‌گذار خانه کشفی درباره تاریخچه این بنا گفت: این بنا از خانه‌های تاریخی مربوط به اواخر دوره قاجار و اوایل دوره پهلوی است  که متعلق به شخصی به نام سید محمود کشفی بوده است.

او ضمن اشاره به اینکه خانه کشفی از اولین بناهایی بود که در شهر خرم آباد برای مشارکت در مرمت و احیا به بخش خصوصی واگذار شد، گفت: سال ۱۳۹۹ با شرکت در مزایده مشارکت در مرمت و احیا شرکت کردیم و قرارداد هم در سال ۱۴۰۱ منعقد شد.

بام‌زر افزود: اعتباری که صندوق برای مرمت این بنا در نظر گرفته، ۹۲۰ میلیون تومان بود و از آنجایی‌که این بنا دارای آسیب‌های ناشناخته‌ای بود، با اولین کارشناسی انجام شده توسط کارشناسان دادگستری، برخی از جوانب آن از چشم آن‌ها دور ماند و در نتیجه هزینه‌های بیشتری از اعتبار مقرر برای مرمت متحمل شدیم.

این سرمایه‌گذار ادامه داد: مدت بهره‌برداری ۱۲ سال و ۱۱ ماه بود که ما درخواست خود را برای افزایش این مدت به علت هزینه‌های مرمت بالاتر از حد تعیین شده به صندوق ارائه کردیم که این مورد در حال بررسی است و امیدواریم با این درخواست موافقت شود.

مرمت‌های غیر اصولی موجب تخریب بیشتر بنا می‌شود

بام‌زر درباره مرمت‌های غیراصولی انجام شده روی این بنا توضیح داد: مرمت‌هایی که در گذشته روی بنا انجام شده است، اصولی و دقیق نبوده و فقط باعث شده بنا در ظاهر سرپا به نظر برسد اما در باطن وضعیت خوبی نداشته باشد.

او با ذکر نمونه‌هایی از تخریب بخش‌های مختلف بنا گفت: مثلا دیوار شرقی این بنا به طور کامل تخریب شده بود و مقاومت لازم را برای کنترل و نگهداری سقف‌های بنا را نداشته و ایمنی لازم را نداشت.

این سرمایه‌گذار ادامه داد: پوششی از سقف کاذب روی بنا انجام شده بود و این کار برای پوشش دادن سقف خراب بنا بود که مرمت نشده و خواستند ایرادات آن پنهان بماند، همچنین قناتی از زیر این خانه تاریخی رد می‌شود که به ما اعلام نکرده بودند و روی آن را نیز آجر فرش کرده بودند.

او یادآور شد: موارد متعددی رخ داد تا این بنا به وضعیت نامطلوبی برسد و به تخریب نزدیک شود اما ما سعی کردیم تمام توان خود را به صورت شبانه روزی به کار بگیریم تا این بنا را احیا کرده و برای بهره‌مندی مردم از این فضا آماده کنیم.

بام‌زر ضمن اشاره به عدم به کارگیری مصالحی که با بنا همخوانی نداشتند، تاکید کرد: در مرمت این بنا از استادکارانی استفاده کردیم سابقه مرمت بناهای قدیمی و تاریخی از جمله مرمت پل‌های تاریخی در استان لرستان را داشتند و این امر هزینه‌های مرمت را نیز افزایش داد.

مرمت و احیای بنا مانند درمان یک بیمار است

سعید نوری‌پور، دیگر سرمایه‌گذار این خانه تاریخی، بیان کرد: بناهایی که بدون مرمت و احیا رها شده و از آنها نگهداری نشود، گویا دچار یک بیماری است که پزشک عمومی قادر به درمان آن نیست؛ بلکه باید افرادی متخصص این بیماری را تشخیص داده و مصالح مناسبی برای درمان و احیای آن در نظر بگیرند.

این بهره‌بردار خانه تاریخی تاکید کرد: تصوری که از مدت و فرآیند مرمت بنا داشتیم با آنچه که در واقعیت هست، متفاوت بود چرا که ظاهر نسبتا خوب بنا، نماینده خوبی برای پی بردن به باطن نامناسب آن نبود.

او افزود: حتی مجبور شدیم تا چوب‌های داخل دیوارها را عوض کنیم چرا که بسیاری از این چوب‌ها توسط موریانه کاملا خورده شده بود.

این سرمایه‌گذار در انتها درباره رویکرد صندوق توسعه و احیا تصریح کرد: زمانی که هزینه‌های مرمت بنا بیشتر از میزان قابل انتظار شده بود، صندوق توسعه و احیا هیچ‌گاه باعث دلسردی ما نشده و با مدارا و دلگرمی، انگیزه ما برای فعالیت در راستای احیای این بنا را تجدید کردند.

انتهای پیام/