فهیمه میرزایی، هنرمند نابینا حوزه صنایع دستی در بخش پیکر تراشی بر چوب از استان مرکزی، شهر اراک که در جشنواره بین المللی صنایع دستی حضور دارد، در گفت و گو با خبرنگار میراث آریا درخصوص روند فعالیتی خوب و هلق آثار هنری با حس لامسه خود بیان کرد: هنر من پیکر تراشی روی چوب است. از سال ۱۳۹۸ در مجموعه فنی و حرفه ای آموزش دیدم و نخستین نابینا در شهرم هستم که گواهی فنی و حرفه ای را دریافت کرده و به کار مشغول شدم و بعد از یکی دوسال نیز کارگاه خودم را راه اندازی کردم.

وی با اشاره به خلق اثر پیکر تراشی با اتکا به احساس و لمس آثار عنوان کرد: من قبل از شروع پیکر تراشی روی چوب کار سفال انجام میدادم و در طی این سال ها یاد گرفتم چطور از حس لامسه و حس های دیگرم بیشتر از بینایی استفاده کنم. در کارهایم بیشتر از حس لامسه استفاده می کردم و در ابتدا برای ساخت یک اثر، یک نمونه از قبل آماده را به طور کامل لمس می کردم و سپس آن را روی چوب میتراشیدم تا شبیه به نمونه اصلی شود.

میرزایی ادامه داد: بعدها کارهایی پیش آمد که ذهنی آن ها را انجام میدادم چراکه فرم تمام اعضای بدن با تجربه دستم آمده بود.

هنرمند نابینا حوزه صنایع دستی در بخش پیکر تراشی روی چوب همچنین اشاره کرد: واقعیت تا به حال تعداد آثاری که ساختم را نشمارده ام. عمده کارهایم پیکر تراشی و غزال تراشی بوده عمدتاً نیز به صورت انتزاعی مثلا با یک شاخ، یک پا و یک گوش که در فرم های مختلف ساخته شده اند.

وی با اشاره به دغدغه های اصلی خود به عنوان یک هنرمند گفت: دغدغه اصلی من فروش آثاری است که تولید میکنم. من با زحمت کارها را تولید میکنم ولی در فروش آن با مشکل مواجه می شوم چون از نظر مالی شخص مستقلی هستم و تنها منبع درآمدم نیز از همین راه است.

میرزایی با اشاره به تاثیر برگزاری نمایشگاه صنایه دستی و هنرهای سنتی در دیده شدن فعالیتش توضیح داد: من به امید دیده شدن در نمایشگاه حضور پیدا کردم. زیرا کسی من و آثارم را نمیشناسد. از نظر من، کارهایی که تولید میکنم کاملاً قابل مقایسه با کارهایی است که افرادی از لحاظ جسمانی کاملاً سالم هستند آن را میسازند. من زمان و دقت بسیاری را صرف ساخت آثارم میکنم و کارهایی که به جشنواره صنایع دستی آوردهام کاملاً در حد یک جشنواره بین المللی است.

هنرمند نابینا حوزه صنایع دستی در بخش پیکر تراشی روی چوب
در پایان با اشاره به درخواست خود از برگزار کنندگان جشنواره صنایع دستی گفت: ما افرادی که دچار کم توانی و ناتوانی جسمی هستیم، کارهایمان آن طور که باید مورد حمایت قرار گیرد.  من دوستانی از شهرهای مختلف ایران دارم که آثارشان در این جشنواره به نمایش درآمده ولی خودشان نتوانستند در این جشنواره حضور پیدا کنند. مورد بعدی فروش محصولاتی است که خودمان آن ها را تولید میکنیم خواهشم این است که مسئولان در زمینه فروش و حتی صادرات آثار به ما کمک کنند.

انتهای پیام/