محمدرضا امیری‌نژاد، سرپرست معاونت میراث‌فرهنگی استان گیلان در یادداشتی نوشت: چلنگری از جمله فعالیت‌هایی است که از اعماق تاریخ نشان داشته و به نوعی می‌توان قدمت آن را به زمان کشف فلز و آتش مرتبط دانست. این اصطلاح حوزه‌های مختلفی را در بر گرفته، به آن معنی که از سویی شغل و کسب و کار محسوب شده و از دیگر سوی در حوزه میراث ناملموس و هنر صنایع‌دستی بازتعریف می‌شود.
با هر توصیف و زاویه‌ای که چلنگری مورد بررسی و کنکاش قرار گیرد، نکته‌ای ظریف همواره دل علاقه‌مندان را به خود مشغول کرده و آن مهم خطر انقراض صنعت یا میراث ناملموس مذکور است که اگر چنانچه برای احیا و ترویج آن (با حرارت و در حرارت) اهتمامی در خور انجام نشود، چه بسا طی سال‌های آتی غبار فراموشی بر پیکره نحیف فعلی آن نشسته و در عمل جز مشتی خاطره از آن چیزی به یادگار باقی نمانده و در حقیقت به تاریخ خواهد پیوست.
امروز اگر چه کارگاه‌های چلنگری در نقاط مختلف کشور و از جمله گیلان پراکنده بوده اما با بررسی و نگاه نافذ موشکافانه به نظر می‌رسد مدیریت کارگاه‌ها اغلب بر عهده افراد میانسال (با احتیاط کهنسال) بوده و لذا جوانگرایی در حرفه مذکور یکی از اولویت‌های مورد انتظار است و بنابراین اصول و اساس اقدامات می تواند بر پایه ی همین راهبرد برنامه‌ریزی شود.
چلنگری آنگاه که در قالب میراث ناملموس و صنایع‌دستی توامان مورد توجه قرار گیرد، مسئولیت حفظ، احیا، ترویج و توسعه آن بر وزارتخانه مضاعف گشته و در این راستا همتی مضاعف لازم است تا زمینه‌های مناسب برای آموزش رشته به علاقه‌مندان و نسل جوان فراهم شود.
پرداخت تسهیلات ارزان قیمت، اقتصادی کردن شغل چلنگری و ایجاد ساز و کارهای لازم به منظور بازار فروش و حتی برنامه‌ریزی برای صادرات از جمله فعالیت‌هایی است که می‌تواند علاوه بر کاهش سرعت رو به افول نهادن این رشته کاربردی، موجبات رونق آن را نیز فراهم کند.
اطلاع‌رسانی، شناساندن رشته‌های صنایع‌دستی به دانش آموزان، استعدادیابی و برگزاری کارگاه‌های آموزشی، بسیار می‌تواند در احیای میراث ناملموس ارزشمند مثمر ثمر واقع شده و در واقع شناسایی استعدادها و علاقه‌مندان نخستین گام مهم و اساسی برای جلوگیری از افول ارزش‌های مادی و معنوی به یادگار مانده از نیاکان است.
با آنچه بیان شد طی سال‌های اخیر در خصوص حفظ و احیای رشته‌های مختلف، اقدامات شایسته‌ای از سوی وزارتخانه و ادارات‌کل استانی انجام شده و به همین منظور حتی با انعقاد تفاهم نامه‌های مشترک، مکان‌های مناسبی نیز جهت آموزش و پرداختن به شغل چلنگری برای استادکاران اختصاص یافته است.
بر این باوریم هر آنچه که از گذشته‌های بسیار دور و نزدیک در قالب میراث ناملموس و ملموس به دست ما رسیده، امانتی بس گرانبها است که وظیفه ما تنها صیانت و مراقبت از آنها بوده و لذا مطابق به حکم عقل و مطابق با اخلاق، حفظ امانت و انتقال سالم آن به دیگر امانت داران (نسل‌های آینده) واجب است.
امید آنکه با پشتکار و همت والای همه مردم و دست‌اندرکاران امانت‌ها و یادگارهای بی‌بدیل گذشتگان به حیات خویش ادامه داده و با ارتقای از نسلی به نسل دیگر انتقال یابد، انتقالی که حداقل برای رشته چلنگری، وجود دو حرارت پیش شرط موفقیت این فرآیند خواهد بود، گرمای پشتکار نسل امروز و حرارات کوره‌های چلنگری.
انتهای پیام/
نظر شما