گیسو فکوری نوشاد کارشناس امور موزه‌های استان آذربایجان‌شرقی در یادداشتی نوشت: جمع‌آوری یکی از غرایز اساسی انسان است؛ یک مزیت بقا که در دوره‌های مختلف تاریخی انتخاب طبیعی و تقویت شده انسان بوده است. اجداد باستانی ما که موفق به جمع آوری اشیای کمیاب شده‌اند، ممکن است با تصور اینکه بیشتر مستعد زنده ماندن هستند، اشیا را جمع‌آوری می‌کردند. حتی امروزه ثروت با امید به زندگی ارتباط مستقیمی دارد. 

در جمع آوری اشیا اولویت اول در بیانی صادقانه، جاه‌طلبی‌های شخصی‌ است. نوع دوستی (از آنجایی که بسیاری از مجموعه‌های بزرگ در نهایت به موزه‌ها و مؤسسات آموزشی اهدا می‌شوند)، میل به تسلط و تصاحب و نظم بخشیدن به بخش کوچکی از جهان خود و یا حتی در مقیاسی بزرگ‌تر، جهان، نوستالژی و یا ارتباط با تاریخ، انباشت متنوع ثروت که در نهایت می‌تواند معیاری از امنیت و آزادی باشد. انگیزه‌های ذکر شده در افراد مختلف متفاوت هستند. اکثر مجموعه‌داران یک یا چندین هدف از اهداف یاد شده را دنبال می‌کنند و برخی ممکن است مقدار زیادی از زمان، انرژی و بودجه در اختیار خود را سرمایه‌گذاری کنند. 

علاوه بر اهمیت تاریخی و فرهنگی اشیای عتیقه، در جمع‌آوری آن‌ها به عنوان آثار هنری ارزش ذاتی نیز وجود دارد. بسیاری از عتیقه‌ها به دلیل ارزش هنری و صنایع‌دستی‌شان ارزش بالایی دارند و جمع‌آوری آن‌ها می‌تواند راهی برای قدردانی و حفظ این آثار برای نسل‌های آینده باشد. به عنوان مثال، سفال یا ظروف چینی عتیقه ممکن است به دلیل طرح‌های پیچیده و رنگ‌های زیبا، جمع آوری شوند. در حالی که نقاشی‌های عتیقه ممکن است به دلیل سبک‌ها و تکنیک‌های منحصر به فردشان ارزشمند باشند. 

ارزش دیگر در جمع‌آوری اشیای عتیقه پتانسیل سرمایه‌گذاری است؛ در حالی که ارزش همه عتیقه‌ها در طول زمان افزایش می‌یابد، بسیاری از آن‌ها به یک فرصت سرمایه‌گذاری بالقوه پرسود تبدیل می‌شوند. این امر به ویژه در مورد عتیقه‌های کمیاب یا منحصربه‌فرد که در میان کلکسیونرها تقاضای زیادی دارند، صدق می‌کند. با انتخاب و خرید دقیق اقلام عتیقه، کلکسیونرها می‌توانند به طور بالقوه بازدهی قابل توجهی از سرمایه خود در طول زمان کسب کنند. 

جمع آوری اشیای عتیقه علاوه بر ارزش پولی، ارزش اجتماعی نیز دارد. عتیقه‌جات می‌تواند شروع کننده مکالمه بسیار خوبی باشد و می‌تواند به ارتباط افراد با علایق مشابه کمک کند. بسیاری از مجموعه‌داران عتیقه به باشگاه‌ها یا سازمان‌هایی می‌پیوندند که به حوزه‌های خاص مورد علاقه‌شان، مانند جواهرات عتیقه یا لباس‌های قدیمی اختصاص دارند. این گروه‌ها حس اجتماعی را ارائه می‌دهند و فرصت‌هایی را برای به اشتراک گذاشتن دانش و تخصص با دیگران را فراهم می‌کنند. در نهایت می‌توان گفت که در جمع‌آوری اشیای عتیقه نیز ارزش زیست محیطی وجود دارد. ما با جمع آوری و حفظ اشیای عتیقه، به حفظ منابع ارزشمند و کاهش ضایعات کمک می‌کنیم. بسیاری از اقلام عتیقه بر خلاف بسیاری از محصولات دور ریختنی امروزی با موادی با کیفیت بالا ساخته شده و برای ماندگاری در بازه زمانی طولانی ساخته و پرداخته شده‌اند. با انتخاب جمع‌آوری و استفاده از عتیقه‌جات، اثرات زیست محیطی را کاهش داده و پایداری را ارتقا پیدا می‌کند. جمع‌آوری عتیقه‌ها طیف وسیعی از ارزش‌ها، از اهمیت تاریخی و فرهنگی گرفته تا ارزش هنری و پولی را ارائه می‌دهد. 

در نهایت می‌توان اینگونه استنباط کرد که مجموعه داری بالاخص در سال‌های اخیر به‌عنوان یک علم پیش‌ روی محققان قرار گرفته است. مجموعه‌هایی با اهداف تحقیق و پژوهش جمع آوری شده‌اند که برخی از سوالات تاریخی در ارتباط با موزه‌ها را پاسخگو هستند و یا می‌توانند حلقه‌های مفقوده مجموعه‌های موزه‌ای را آشکار کنند. پیوستن به گستره جامع مجموعه‌داری در جهان و ارتباط با شبکه‌های مجموعه‌داری علمی یکی از وظایف مهم مجموعه‌داران به حساب می‌آید و در آینده این شور سرکش می‌تواند به بسیاری از سوالات تاریخی ما در موزه‌ها پاسخ دهد. 

انتهای پیام/