به گزارش میراث آریا، علی محمدی گفت: در شهرستان تربت حیدریه بیش از ۳۰ آسیاب آبی و ۱۱ کارگاه سریش کوبی وجود داشته که هر کدام از این مراکز برای فعالیت نیاز به دو سنگ داشته که   تامین بخشی از این سنگ‌ها از  این مرکز شناسایی شده بوده است.

رئیس اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی تربت حیدریه ادامه داد: سنگ‌های آسیاب که با نیروی آب به حرکت در می‌آمده است، برای خرد و آرد کردن  غلات به‌ویژه گندم مورد استفاده قرار می‌گرفته است و عموما سنگ آسیاب به صورت جفت است شامل یک سنگ متحرک در بالا که به طور معمول کمی مقعر است و سنگ زیرین که کمی محدب است. این کمک می‌کند تا آردی که به لبه‌های بیرونی سنگ هدایت می‌شود در کانال اطراف سنگ‌ها جمع‌آوری شود.

او اظهار کرد: سنگ‌های دستاس‌ها که در بیشتر خانه‌های مردمان قدیم وجود داشته نیز از این مراکز تهیه می‌شده است. تربت حیدریه نیز به مرکز سریش کوبی(مازاری) نیز شهرت داشته که در این کارگاه‌ها نیز از سنگ‌های آسیاب برای خرد کردن ریشه گیاه سریش استفاده می‌شده و در حال حاضر نیز یکی از کارگاه‌های قدیمی هنوز باقی مانده که با مشارکت بخش خصوصی و اداره میراث فرهنگی تبدیل به موزه مازاری در محل رباط تاریخی علیا شده است.

انتهای پیام/