به گزارش میراث آریا، مونوگرافی یا تک‌نگاری یک شیوه تحقیق جامعه شناختی است که پژوهشگر با استفاده از آن، پدیده‌های اجتماعی جوامع کوچک را به طور ژرف و همه جانبه بررسی می‌کند.

امروزه در تحقیقات جامعه شناسی رایجترین روش برای شناخت یک جامعه روستایی روش مونوگرافی است.

کتاب «لوهبون، بهشت دره رود» محصول مصاحبه شفاهی مؤلف با پیران و بزرگان حاضر و درگذشته روستای لوهبون است که محتوای آن شامل سنن، آداب و رسوم، گویش و نَسَب اهالی است.

به گفته مؤلف در تشریح وجه تسمیه کتاب، «لوهبون» کلمه ترکی به معنی سازه روی پرتگاه و مخفف «لوک بونویره» و منظور از «دره رود» نیز طارم(تاریم) است که اشاره به موقعیت جغرافیایی این خطه (شهرستان طارم) دارد.

روستای لوهبون یا لُهنه(لُهبنه) در شرق شهرستان طارم واقع شده و روستایی دره ای، سرد و خشک در ٧٣ کیلومتری شمال شرق زنجان است که تقریبا اغلب ماه های سال خالی از سکنه بوده و به تفرجگاه بهاری-تابستانی تبدیل شده است.

مردمان این روستا به کشاورزی، دامداری، باغداری و فرشبافی اشتغال دارند و انواع محصولات باغی نظیر گردو، فندق، زیتون، انار و انجیر از تولیدات این روستاست.

تعداد زیادی از جمعیت این روستا از اوایل دهه ۱۳۵۰ به استانهای البرز، زنجان و گیلان کوچ کرده اند، ولی عمده ساکنان روستا همچنان املاک و باغهای خویش را که میراث و یادگار پدرانشان است حفظ کرده اند.

مهدی محمدی از طارم پژوهان و مولف کتاب «سرزمین طارم، آیینه تمام نمای هندوستان ایران» در خصوص اثر مونوگرافی «لوهبون؛ بهشت درّه رود»، گفت: این نوع تالیفات به واسطه اتکایشان بر تحقیقات میدانی جنبه های ارزشمندی دارد و امیدواریم شاهد تدوین و انتشار آثار متعددی به صورت مونوگراف (تک نگاری) در توصیف سایر شهرها و قصبات سرزمین طارم توسط فرهیختگان و نخبگان منطقه باشیم.

مولف کتاب  خاطرنشان کرد: می توان با همت مضاعف اهالی قلم برای روستاها و شهرهای استان از این دست آثار تهیه کرد.

او گفت: کتاب «لوهبون، بهشت درّه رود» در ۱۶۰ صفحه از سوی نشر رهام اندیشه در ۴۰۰ نسخه منتشر شده است.

انتهای پیام/