به گزارش میراث‌آریا، کمالی گفت: این کوره با ابعاد ۲۳ متر طول و ۲۰ متر عرض، به‌عنوان یکی از نمونه‌های برجسته و متمایز منطقه شناخته می‌شود.

عضو هیئت علمی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری اظهار کرد: ویژگی‌های مورفولوژیکی منحصربه‌فرد این کوره، آن را از سایر کوره‌های مشابه متمایز کرده و این تمایز از طریق تصاویر ماهواره‌ای نیز به‌وضوح قابل تشخیص است. شواهد اولیه حاکی از آن است که این کوره برای ذوب فلز مس استخراج‌شده از معادن اطراف طراحی و بهره‌برداری شده است. بررسی‌ها نشان می‌دهد که محوطه مذکور در گذشته میزبان چندین کوره بوده که به‌مرور زمان تخریب شده و کوره‌های جدید جایگزین آن‌ها شده‌اند.

او افزود: در فرآیند ذوب این کوره، از کمک‌ذوب‌هایی مانند کربنات‌ها و سیلیس استفاده شده که بقایای آن‌ها همچنان در محل قابل مشاهده است. همچنین، سرباره‌های به‌جامانده از فعالیت کوره دارای نشانه‌های مشخصی از مس هستند. تحلیل‌های اولیه تأیید می‌کند که کانی‌های سولفیدی مس، از جمله کالکوسیت و کالکوپیریت، به‌عنوان مواد اولیه برای استخراج فلز مس در این کوره به کار رفته‌اند.

کمالی تصریح‌ کرد: این کوره توسط وحید ابراهیم‌زاده، محمد مهری، امین‌الله کمالی و حسین مسعودی شناسایی و مستندنگاری و اطلاعات گردآوری‌شده برای ثبت در پایگاه داده معدن‌کاری و فلزکاری کهن پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری به کارگروه مربوطه ارائه شده است.

انتهای پیام/