عزیز مصطفایی رییس اداره میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی شهرستان پاوه در یادداشتی نوشت: هنر، گاهی فراتر از مهارت، رازِ هم‌آوایی روح انسان با طبیعت است. امروز، جامعه صنایع دستی ایران و به‌ویژه دیار بکر اورامانات، یکی از چیره‌دست‌ترین استادان خود را از دست داد؛ درویش ابراهیم یوسفی، مردی که با دستان پرتوان و دلِ آکنده از عرفان به شاخه‌های ارغوان جان می‌بخشید و ظروفی می‌آفرید که روایتگر صلابت کوه‌ها و نغمه‌های رود سیروان بود. 

هنرِ توولەوگرتەی، این صنعت اصیل و ثبت ملی‌شده در روستای داریان، زیر سایه خلاقیت استاد یوسفی، از مرزهای کاربردی فراتر رفت و به اثری هنری - عرفانی بدل شد. او نه‌تنها نانەشان، چنگله و ماساوا و .... می‌ساخت، بلکه هر بافته‌اش را با آوازهای عارفانه و سکوت‌های معنوی‌اش آراسته بود. چهره نورانی و متواضع او، یادآور همان درویشی بود که هنر را عبادت می‌دانست و طبیعت را معبد خویش. 

ارغوان، این گیاه سرکش و زیبای اورامانات، در دستان او به ظرفی برای زندگی بدل می‌شد؛ از نانەشان سنتی تا سبدهای رنگین، هر یک روایتی از همزیستی انسان با طبیعت را روایت می‌کرد. امروز، رود سیروان نیز در غم فقدان او می‌گرید، اما یادگارهایش در موزه‌های طبیعی خانه‌های اورامانات و قلب مردم زنده خواهد ماند. 

درگذشت استاد درویش ابراهیم یوسفی، اسطوره هنر ارغوان‌بافی و چهره ماندگار عرصه صنایع دستی اورامانات، ضایعه‌ای جبران‌ناپذیر برای صنایع دستی ایران زمین است. او نه‌تنها حافظ هنری بومی بود، بلکه با نگاه عارفانه‌اش به آن هویتی فراملی بخشید.

اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی شهرستان پاوه با غم‌زده‌ترین دل، این فقدان را به جامعه هنرمندان صنایع دستی، مردم شریف روستای داریان و خانواده محترم ایشان تسلیت می‌گوید و بر خود فرض می‌داند تا با پاسداشت راهش، نام او را در تارک هنرهای سنتی ایران جاودانه نگه دارد. 

روانش شاد و یادش گرامی باد. 

انتهای پیام/