هنر و صنعت از دیرباز در کنار یکدیگر بوده و هنرمند ایرانی با تغییر شکل دادن به مواد سخت و بیجانی چون سنگ، چوب و فلز به آنها روح و هویتی تازه میبخشد، چنانکه از این پیوند، آثار بدیع و زیبایی خلق میشود.
در کاوش باستان شناسیِ دستکند تَهیق خمین در سال 1393، آثار فلزی یافت شد که مربوط به دوره سلجوقی بوده و از نظر سبک و تزئین به آثار فلزی نیشابور در دوره سلجوقی قرابت دارد.
بررسی محوطههایی با شواهد فلزکاری دردشت تهران که در قالب پروژه «بانک اطلاعاتی محوطههای فلزکاری در شمال فلات مرکزی» توسط پژوهشکده حفاظت و مرمت آثار تاریخیفرهنگی انجام شد، نشان داد که فعالیتهای فلزکاری در دشت تهران از اواخر هزاره پنجم شروع شده است.