برای برخی، گردش در یک کارخانه متروک فرصتی است برای قضاوت در مورد تاریخ در ویرانه‌ها و بعد از آن فقط عبور ازاین مکان‌ها و  گرفتن عکس‌های یادگاری. با این حال، برای برخی دیگر، چنین ساختمان‌هایی علایق پژوهشی و روحیه اکتشاف را برمی‌انگیزند. اما گردشگری صنعتی تنها مربوط به خرابه‌ها و سایت‌های ساختمانی و کارخانه‌های گیرافتاده در تاریخ نیست. این بخش از گردشگری همچنین شامل کارگاه‌ها و کارخانه‌هایی می‌شود که زندگی دومی به آنها داده شده است و اکنون از آنها به عنوان گالری‌ها، سازمان‌های عمومی، کافه‌ها و حتی رستوران‌ استفاده می‌شود و در و دیوارهای آنها داستانی منحصربه‌فرد را برای بازدیدکنندگان و گردشگران تعریف می‌کنند. گردشگری صنعتی با آن چیزی که در ذهن خیلی از افراد میگذرد متفاوت است و به بازدید از یک کارخانه که بیشتر شبیه به بازدید بچه‌ها از کارخانه‌ها در دوران مدرسه است، محدود نمی‌شود. 

سوالی که ممکن است برای بسیاری از گردشگران ماجراجو پیش بیاید این است که انواع گردشگری صنعتی چیست؟ تفاوت بین گردشگری صنعتی و پساصنعتی چیست؟ گردشگران صنعتی چه کسانی هستند و چه هدفی دارند؟ 

گرایش گردشگری صنعتی از خرده فرهنگ «کاوشگران شهری»، «کاوش شهری» یا به زبانی دیگر «اوربکس» بیرون آمده است. کاشفان شهری از ساختمان‌ها و سازه‌های صنعتی، مناطق متروکه، سازه‌های زیرزمینی و... بازدید می‌کنند و روی پشت بام‌ها قدم می‌زنند. در دهه اخیر این سرگرمی در اروپا، آمریکا و روسیه رواج پیدا کرده و به نوعی گردشگری تبدیل شده است. شرکت‌های مسافرتی و راهنمایان مستقل در کشورهای مختلف شروع به برگزاری تورها و گشت و گذار در چنین مکان‌هایی کردند.

علاقه به چنین مکان‌هایی رو به افزایش است زیرا حال و هوای این نوع خاص از گردشگری، رمز و رازهای خاص خود را دارد. در این کارخانه‌ها می‌توانید تاریخ شهر و مردمی که در آن زندگی می‌کردند و زندگی می‌کنند را بهتر درک کنید. به هر حال، زندگی شهری تنها شامل بناهای تاریخی و کاخ‌ها نمی‌شود، بلکه کارخانه‌هایی که به ما غذا می‌دهند، لباس و کفش‌هایمان را آماده می‌کنند و مواد اولیه بسیاری از فعالیت‌های روزانه‌مان را فراهم می‌کنند هم جروی از تاریخ به شمار می‌روند.

زیرمجموعه‌های گردشگری صنعتی و پساصنعتی

تعقیبگرها

استالکرها (افرادی که علاقمند به گردشگری با موضوع تعقیب هستند) از مناطق بسته و متروکه، کارخانه‌ها و ساختمان‌های دیگر با اهداف صنعتی بازدید می‌کنند. گردشگری تعقیبی تا حدودی شبیه باستان‌شناسی است، فقط استالکرها، به عنوان یک قاعده، اشیاء تاریخی نه چندان با قدمت را بررسی می‌کنند.

حفارها

دیگرها (افرادی که تمایل به گردشگری در زیرزمین‌ها دارند) یا حفارها زمین را حفر نمی‌کنند، اما دوست دارند به زیرزمین بروند و دخمه‌ها، فاضلاب‌ها و دیگر سازه‌های زیرزمینی را کشف کنند.تونل‌ها، متروها، مسیرهای آب زیرزمینی، معادن و ... همه مورد علاقه گردشگران حفار هستند. مانند گردشگری تعقیبی، گردشگری حفاری اغلب یک سرگرمی خطرناک است، زیرا همیشه خطر آسیب، برخورد با افراد محلی، حیوانات یا پلیس وجود دارد. اما استالکرها و حفارها سرگرمی خود را برای این دوست دارند که این نوع گردشگری سرشار آدرنالین خالص است و به آنها هیجان بی‌نظیری می‌بخشد!

سقف‌گردی

روفرها (افرادی که تمایل به گردشگری در پشت‌بام‌ها دارند) یا سقف‌گردها گردشگرانی هستند که دوست دارند از پشت‌بام‌های ساختمان‌ها بالا رفته و روی آن راه بروند. این کار یک کار نسبتاً خطرناک است اما در شهرهای بزرگ که در آن آسمان‌خراش‌های زیادی وجود دارد، به خاطر مناظر حیرت‌انگیزی که دارند، گردشگران خاصی را به خود جلب می‌کنند. 

شهرسازی

گردشگری صنعتی در هامبورگ استارت خورد، شهرنشینان عاشق شهرها و مناظر شهری هستند که با گذشت انقلاب صنعتی شکل و شمایل شهرها تغییرات بسیاری داشته است.آنها زیبایی را در ساختمان‌هایی با معماری خاص می‌یابند. به عنوان مثال، خانه‌های مسطح، "دیوارهای چینی" یا حتی کل مناطق شهر با ترکیبات منحصر به فرد از ساختارها، مانند دیترویت، منچستر، اسپیچرشتات، منطقه انبار آجر قهوه‌ای در کانالی در هامبورگ، یا Nikiszowiec، یک منطقه کاری در کاتوویتس. در اطراف معادن با همان سبک معماری ساخته شده است. شهرنشینان همچنین می‌توانند ساختمان‌های یک دوره خاص را کاوش کنند. سازه‌های دوران استالین یا سلطنت خروشچف، باهاوس، یا معماری لوکوربوزیه، هر کدام می‌توانند سوژه مناسبی برای گردشگران شهرسازی باشد.

گردشگری فراصنعتی

برخی گردشگران هم هستند که علاقه‌ای به قدم زدن در ساختمان‌های متروک ندارند. آنها گرد و غبار، خاک، تارهای عنکبوت‌ و خفاش‌ها علاقه زیادی ندارند و هیچ دوست ندارند که که یک تخته پوسیده زیر پایشان ناگهان خراب شود و یک سقف قدیمی آکنده از تار عنکبوت روی سرشان فرو بریزد.

آنها دوست دارند روی پشت‌بام‌ها راه بروند، از ارتفاعات بالا و بدون مانع به منظره شهر نگاه کنند و مناظر شهری منحصر به فرد را پیدا کنند. البته چیزی که بیش از همه آنها جذب می‌کند، امکانات صنعتی است که زندگی دومی به آنها داده شده است. معادن و کارخانه‌های سابق که حالا به نهادهای فرهنگی و اجتماعی تبدیل شده‌اند، اماکن گردشگری موردتوجه برای گردشگران پساصنعتی است.

سفر و بازدید از چنین مکان‌های فراصنعتی به یک روند جدید سفر تبدیل شده است که آن را گردشگری پساصنعتی یا گردشگری فراصنعتی می‌نامند. واقعیت‌های امروز به گونه‌ای است که به طور مستمر شاهد تصویر ساختمان‌های فروریخته و کارخانه‌های تولیدی متروک در شهرها هستیم. این صحنه‌ها گاهی به این دلیل ظاهر می شوند که کارخانه ورشکست شده است و تولید متوقف می شود. به علاوه، اغلب ساختمان‌های صنعتی متروک نتیجه رشد شهرهای بزرگ بوده‌اند. تغییر استانداردهای زیست‌محیطی هم باعث شده است کارخانه‌ها به تدریج از مرزهای شهر خارج شوند و ساختمان‌های آنها خالی بماند.

اما بسیاری از این ساختمان‌ها خوش شانس بوده‌اند! آنها توانسته‌اند با کیفیتی جدید به زندگی خود ادامه دهند. اینها نکات جدیدی در نقشه‌های توریستی شهرها و مناطقی هستند که هنوز هم چندان محبوب نیستند، اما ارزش دیدن را دارند. گردشگری فراصنعتی فرصتی برای توسعه شهرها در مناطق صنعتی سنتی اروپا مانند سیلسیا در لهستان یا روهر در آلمان به شمار می‌رود. در بسیاری از کشورها، تأسیسات فراصنعتی به عنوان میراث‌فرهنگی سال‌های گذشته تلقی می‌شود و روز به روز تعداد بیشتری از آنها در حال احیا و تبدیل شدن به امکاناتی برای اهداف جدید اجتماعی هستند.

انتهای پیام/