زیورآلات سنتی، نشانگر ذوق و هنر هنرمندان یزدی

یزدی‌ها از قدیم در حرفه زرگری و شیوه‌ی استخراج طلا تبحر خاصی داشتند تا جایی که استان‌های دیگر برای قالگری طلای خود را به یزد می‌آوردند، و این نشان‌دهنده‌ی این مطلب است که از گذشته، زرگری یک شاخص اقتصادی مهم در یزد بوده است.

یزد از دوره صفویه تاکنون با در اختیار داشتن دانش ساخت طلا با عیار ۲۰ و روش‌های مختلف آن در ساخت زیورآلات سنتی مشهور بوده و ظرفیت و پتانسیل بالای استان یزد در این زمینه، یزد را به‌عنوان پایتخت زیورآلات در کشور مطرح کرده است. شهر یزد در سال ۱۳۹۹ به‌عنوان شهر ملی زیورآلات سنتی نام گرفت و این مهم تنها، ثمره ذوق و هنر هنرمندان یزدی و سال‌ها تلاش آن‌ها بوده است. در این راستا با یکی از هنرمندان در این زمینه گفت‌وگویی کردیم. 

لطفاً خودتان را معرفی کنید، در چه حوزه‌ای فعالیت می‌کنید؟ و چه مدت است که در این رشته مشغول هستید؟ 

بنده حسین مُکاری متولد بهمن‌ماه ۱۳۶۰، طراح و سازنده زیورآلات سنتی، شروع فعالیت من در رشته طلاسازی از سال ۱۳۶۹ و در سن ۹ سالگی بود، بعد از ده سال کار مداوم نزد اساتیدم کارگاه خانگی و مستقل خودم را راه‌اندازی کردم و تا سال ۱۳۹۴ به کار ساخت طلا به‌صورت دست‌ساز مشغول بودم، بهترین دوران کاری من ازلحاظ هنری از سال ۹۵ و در پی حمایت اداره کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان یزد و واگذاری یک مکان مناسب در دل بافت تاریخی یزد برای ادامه کارم بود. 

افتخاراتی که در این زمینه کسب کرده‌اید، را بیان کنید.

حاصل پنج سال حضور من در این مکان هنری تاریخی، کسب دو نشان ملی و یک نشان بین‌المللی و حضور مستمر در رویدادهای مختلف صنایع‌دستی بوده است. 

در خصوص نحوه فراگیری این هنر توضیح دهید.

همان‌طور که اشاره کردم فراگیری این هنر توسط من به‌صورت استادشاگردی و تجربی بوده، به اعتقاد من وقتی ما از رشته زیورآلات سنتی صحبت می‌کنیم به این معنی است که ساخت مصنوعات ما به روش و شیوه دستی و مبتنی بر استاندارد جهانی صنایع‌دستی باشد نه اینکه محصولات سنتی گذشته را مدام تکرار کنیم و طرح و ایده نو ارائه ندهیم. 

در رشته شما آموزش و تجربه کدام دارای تأثیر بیشتری است؟ 

به اعتقاد من بهترین راه پیشرفت در این هنر صنعت روش تجربی ساخت به‌صورت سنتی است اما با فراگیری طراحی‌های به‌روز و موردنیاز جامعه امروزی، درواقع من در شیوه ساخت، آموزش سنتی را مفید میدانم ولی در بخش طراحی، آموزش‌های مدرن و قابل‌اجرا با سبک سنتی را می‌پسندم. بنده به‌تازگی در بخش آموزش وارد شدم و هدفم این هست که سبک‌کاری مختص به خودم که بعد از سال‌ها تجربه به دست آورده‌ام را به همکارانی که علاقه‌مند هستند منتقل کنم تا به امید خدا در آینده شاهد بروز و ظهور اساتید بهتر از خودم، کارهای زیباتر و افتخارات بیشتر در این رشته پرطرفدار باشیم. 

نحوه فروش محصولات شما چگونه است؟ 

در مورد نحوه فروش زیورآلات سنتی اعتقاددارم که باید به‌صورت جدی در طرز فکر سنتی خودمان تجدیدنظر کنیم، روش‌های سنتی واسطه‌گری و فروش این محصولات به‌هیچ‌عنوان در دنیای امروز جوابگوی نیازهای ما نیستند. ما درگذشته کارهای عمده با تیراژ بالا تولید می‌کردیم و به پخش‌کننده‌های سنتی می‌سپردیم تا کارها را برای ما بفروشند. اما در دنیای امروز ما در تهیه کار عمده هم ازنظر سرعت و هم کیفیت از ماشین‌آلات صنعتی عقب می‌مانیم، من از چند سال پیش کاملاً روش گذشته را کنار گذاشتم و تغییر شیوه دادم، تولید آثار کم تیراژ اما باکیفیت و فاخر، نوآوری در طراحی، ایده‌پردازی با توجه به نیاز و سلیقه جامعه، و عرضه آن در زمان و مکان مناسب همواره از دغدغه‌های من بوده و هست و در حد توان این موارد را رعایت کردم و از این تغییر نتایج خوبی گرفتم. 

در خصوص چگونگی تهیه مواد اولیه رشته زیورآلات سنتی توضیح دهید.

یکی از خوبی‌های رشته زیورآلات سنتی‌عدم وابستگی در تهیه مواد اولیه است، طلا، نقره و سنگ‌های تزئینی همگی به‌وفور در دسترس سازنده‌ها هستند، یک سازنده به‌راحتی طلا و نقره خام را تهیه و از صفرتا صد کار را در یک کارگاه کوچک و بدون نیاز به دیگران انجام می‌دهد. 

برای جوانان و علاقه‌مندان به این هنر چه توصیه‌ای دارید؟ 

من اصلاً در حد و اندازه‌ای نیستم که توصیه‌ای برای دوستانم داشته باشم فقط این مطلب را محض یادآوری خودم و همکارانم عرض کنم که ما ادامه‌دهنده راه اساتید بزرگی هستیم که در کسب‌وکارشان قبل از هر چیز انسانیت و اخلاق حرفه‌ای را مدنظر داشتند و در مرحله دوم هنر، کار را عاشقانه و صبورانه دنبال می‌کردند، امیدوارم ما هم نسل به نسل ادامه‌دهنده راه آن‌ها باشیم. 

چه خواسته و انتظاراتی از مسئولین و دستگاه‌های متولی خصوصاً میراث فرهنگی دارید؟ 

خواسته و انتظار من بیشتر از مسئولین بالادستی و تصمیم‌گیرندگان کلان کشور است، صنایع‌دستی ما امروز با مشکلات فراوانی دست‌وپنجه نرم می‌کند، هنرمندان ما در تمام رشته‌ها به‌سختی در حال کار هستند، کارمندان و مدیران میراث‌فرهنگی از رده‌های بالا تا پایین سال‌هاست که تک‌تک مشکلات ما را می‌دانند اما در رفع آن ناتوان هستند، من دلیل این ناتوانی را فقط یک‌چیز میدانم '' جدی نگرفتن صنایع‌دستی و هنرمندانش توسط مسئولین تصمیم‌گیرنده در سطح کلان کشور"، حتی جدی نگرفتن وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی، صنایع‌دستی ما برای ادامه حیاط نیاز به دیده شدن، همکاری و جدیت سه قوه نظام دارد.

انتهای پیام/

کد خبر 14010527104443

برچسب‌ها