به گزارش میراث‌آریا به نقل از روابط‌عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، سعیده شجاع‌رضوی عضو هیأت علمی و استادیار پژوهشگاه، این مطلب را 29 آذر 1401، در نشست تخصصی هفته پژوهش که با موضوع ساختار هجا در گویش مشهدی مطرح شد عنوان و در تشریح روش این پژوهش گفت: پژوهش حاضر در قالب طرحی میدانی به بررسی ساخت هجایی گویش مشهدی پرداخته و داده‌های زبانی این پژوهش حاصل مصاحبه با بیست گویشور مشهدی شامل زن و مرد بین سنین 60 تا 80 سال و کم سواد است.
او با اشاره به اینکه این پژوهش به شیوه توصیفی تحلیلی و در گردآوری داده‌ها سه عامل شمّ زبانی پژوهشگر، مصاحبه با گویشوران و منابع مکتوب موجود در این زمینه مورد استفاده قرار گرفت تصریح‌کرد: اگر بخواهیم گونه مشهدی امروز که در بین مردم رایج است را در تقسیم بندی لهجه و گویش بر اساس تعاریف فوق قرار دهیم، می‌بایست اصطلاح لهجه را به کار ببریم زیرا با تفاوت واژگانی و آوایی اندکی مواجه می‌شویم که حتی کاربران سعی در پنهان کردن و تصحیح آن را دارند اما آن مشهدی که نگارنده سعی در حفظ و ثبت آن داشته است، حاکی از گویشی دارای نظام آوایی، ساخت واژی و نحوی خاص خود است که طبق تعاریف زبانشناسان می‌توان آن را گویش نامید و بخش‌هایی از تفاوت‌های نظام آوایی و ساخت واژی آن در پژوهش حاضر مشاهده شد.
این عضو هیأت علمی در پایان اظهارکرد: مهمترین نتیجه بحث حاضر وجود هجای کوتاه در گویش مشهدی است به این شکل که گویشوران هجاهای کشیده را با فرایند درج واژگانی تبدیل به هجای کوتاه می‌کنند تا در نظام آوایی این گویش قابل تلفظ باشد.
انتهای پیام/
انتهای پیام/
