هنگامی که میزان بازدیدکنندگان یک مقصد گردشگری بیشتر از ظرفیت محیط‌زیست آن باشد، اثرات منفی گردشگری غیر مسئولانه نمایان می‌شود. اگر گردشگری به همان شیوه سنتی  خود در جریان باشد، تهدیدهای بالقوه بسیاری محیط زیست ما را هدف می گیرد.

وقتی که گردشگری غیر مسئولانه فشار بسیار زیادی را بر روی یک منطقه وارد می‌کند، اثرات منفی زیر را شاهد خواهیم بود:

فرسایش خاک و پوشش گیاهی 

آلودگی منابع آبی 

دفع زباله در دریا

نابودی محیط‌زیست و زیستگاه طبیعی جانداران و تهدید جدی برای گونه‌های جانوری در معرض خطر و همچنین افزایش آسیب پذیری جنگل ها در مقابل آتش سوزی و ....

گردشگری غیر مسئولانه تاثیرات مخربی بر روی منابع آب خواهد گذاشت و می‌تواند جمعیت‌های محلی را مجبور به درگیری بر سر استفاده از منابع حیاتی کند.

این روزها با فراهم آمدن برخی زیرساخت‌های گردشگری مانند آزادراه شمال، سفر به گیلان آسان شده بطوریکه گاه مردمان خطه شمال نه تنها بهره‌ای از گردشگری نمی‌برند بلکه سهمشان از گردشگری آلایندگی محیط زیست، ترافیک سرسام آور، چهره ناخوش شهری، گرانی و ... دیگر آثار منفی است. 

بعد از گذشت چندین ماه از پیک سفر و ورود 53 میلیون مسافر، استان گیلان ماند و زخم‌کاری از برخی گردشگران غیرمسئول بر پیکره کم‌جان طبیعت گیلان. زیست بومی که قرن‌ها برای گذشتگانمان مادری کرده و امروز درگیر معضلات زیست‌محیطی است نه از خشم طبیعت بلکه از زیاده خواهی برخی انسان های مدرن، انسانی که تیشه بر دست گرفته و آگاه و ناآگاه به جان ریشه طبیعت افتاده است.

روزانه حدود ۵۸ هزار تن زباله در کشور تولید می‌شود که در این میان سهم استان‌های گردشگرپذیری مانند گیلان، مازندران و گلستان بسیار ناراحت کننده است؛ در این سه استان در حالت عادی روزانه حدود ۶ هزار تُن پسماند تولید می‌شود که این رقم در پیک سفر گاه تا سه برابر هم افزایش می‌یابد.

این مساله زنگ‌خطری برای محیط زیست شمال کشور است، شیرابه‌های این حجم زباله، سمی کشنده برای جنگل و طبیعت منطقه به حساب می‌آید و در مجموع با ورود به محصولات کشاورزی، زندگی و سلامت مردم را تحت‌الشعاء قرار داده است.

چالش مدیریت پسماند مشکلی فزاینده برای گیلان به حساب می‌آید که با سفر گردشگران زجرش بر جان مردم این استان هر بار بیشتر خود را نشان می دهد.

اما با این حال رهاسازی زباله در حاشیه راه‌ها، نه تنها چهره گردشگر پذیر استان را تیره کرده است، بلکه محیط زیست پیرامونی و شکننده آن را نیز به خطر انداخته و دراین میان پلاستیک و کیسه‌های نایلونی و ظروف یکبار مصرف به‌سبب دیر تجزیه شدن و ماندگاری بیشتر در طبیعت  آسیب را به محیط زیست می‌زنند زیرا برخلاف مواد غذایی فاسد شدنی، این محصولات شیمیایی ماندگاری بالایی در طبیعت دارند. 

آیین‌نامه کاهش مصرف کیسه‌های پلاستیکی که اخیر توسط هیأت وزیران مصوب شده می‌تواند کمک شایسته‌ای باشد برای جلوگیری از اثرات سوء ناشی از رهاسازی زباله در طبیعت.

سکوت در برابر گردشگران غیرمسئول کافی است

اگر گردشگری به همان شیوه سنتی و بی‌برنامه در جریان باشد، تهدیدهای بالقوه بسیاری محیط‌‌زیست را هدف می‌گیرند. گردشگری در کشورهای توسعه‌یافته با برنامه‌ریزی و مدیریت جمعیت گردشگران همراه است و به نظر می‌رسد مدارا با گردشگران غیرمسئول کافیست. باید به نحو گوناگون از نصب بنر تا اخطارهای شفاهی و اعمال جریمه با گردشگران غیرمسئول برخورد شود. باید برای آن‌ها جریمه وضع کرد و این جریمه می‌تواند بصورت زیست‌محیطی و در لحظه باشد به گونه‌ای که در مقاصد گردشگری پرتردد حافظان زیست‌محیطی حضور داشته و در صورت ارتکاب خطای زیست محیطی و ضربه‌زدن به طبیعت از سوی گردشگران آنان را مجبور کند که خطای خود را جبران کنند.

طبیعت گیلان از کشورهای جاذب گردشگر، هیچ کم ندارد اما متاسفانه رگ‌های حیاتی طبیعت گیلان زیر بار این بی‌مسئولیتی‌ها دچار گرفتگی شده و به سختی نفس می‌کشند و با برنامه‌ریزی مناسب، گردشگری می‌تواند یاری‌گر مدیریت زباله در این استان با زیبایی‌های بکر باشد. 

به هر حال براي حفظ طبيعت باید برنامه‌ریزی ملی صورت پذیرد، و این نیازمند همکاری همگانی است. به نحوی که گردشگر خود را عضوی از این محیط طبیعی، فرهنگی و تاریخی ببیند و به حفظ و نگهداری آن اهمیت دهد.

انتهای پیام/

انتهای پیام/