مفهوم پایداری، تأمین نیازهای امروز را بدون به مخاطره انداختن نیاز آیندگان، مورد توجه قرار می‌دهد. توسعه پایدار مشتمل بر چهار بعد زیست‌محیطی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی است. در این میان بعد فرهنگی در پایداری توسعه، بعدی متأخر و در عین حال مهم است.
پایداری فرهنگی به بررسی راه‌های مختلف برای ارتقای زندگی انسان‌ها با حفظ میراث فرهنگی می‌پردازد و برای اجتناب از بهره برداری از منابع محدود، اصلی کلیدی است. میراث فرهنگی به عنوان ابزاری حیاتی در ارتقای پایداری اجتماعی، اقتصادی و زیست‌محیطی مورد تأیید پژوهشگران قرار گرفته است. حفظ فرهنگ، پایداری اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی را در پی دارد.
تحقیقات نشان می دهد حفظ بناهای تاریخی نقش باورنکردنی در حفظ پایداری فرهنگی دارد و به ماندگاری میراث فرهنگی کمک می کند. فرهنگ، پایداری تکنیک‌های ارتقای زندگی انسان‌ها و بر جای گذاشتن میراثی محکم برای نسل‌های آینده را بررسی می‌کند.
بنابر این حفظ میراث فرهنگی برای تداوم فرهنگی جوامع بسیار حیاتی است. این فرهنگ‌ها همچنین نقش مهمی در تقویت رشد و توسعه اقتصادی یک ملت ایفا می‌کنند، زیرا گردشگری خارجی و داخلی را ترویج می‌کنند. در این راستا، ضامن ارتقای پایداری محیطی و حفظ میراث فرهنگی هستند.
مطالعه نشان داده است که پایداری و فرهنگ ارتباط تنگاتنگی با هم دارند و حفظ بناهای تاریخی بخشی از فرآیند تقویت پایداری محیطی است. بناهای تاریخی به عنوان منبع سرمایه اجتماعی، اشتغال، تنوع فرهنگی و صرفه جویی در انرژی عمل می کنند که همگی برای تقویت پایداری اقتصادی، زیست محیطی و اجتماعی، حیاتی هستند.
توانایی جامعه کنونی در حفظ میراث فرهنگی و اجتناب از بهره برداری از منابع محدود موجود تاثیر فراوانی بر دولت و دستگاه های ذیربط در راستای ارتقای پایداری محیط زیست دارد. پایداری باید ترویج شود تا اطمینان حاصل شود که بهره برداری از منابع به روشی انسانی و پایدار انجام می شود تا نسل آینده بتواند نیازهای خود را برآورده کند.
ارزش های فرهنگی به طور قابل توجهی شیوه زندگی اجتماعی و ظرفیت نسل حاضر را بدون به خطر انداختن نیازهای آینده گان برآورده می کند. جامعه پایدار قطعا به توانایی جوامع برای ارتقای پایداری محیطی همراه با قدرت فرهنگ پایدار بستگی دارد.
پایداری فرهنگی به عنوان تلاشی برای حفظ عناصر اجتماعی و فرهنگی ناملموس و ملموس به شیوه ای که پایداری اقتصادی و اجتماعی را تقویت نماید قابل تمرکز است. علاوه بر رفع چالش‌های اجتماعی، اقتصادی و زیست‌محیطی پیش روی ،حفاظت فرهنگی در نسل کنونی مسائل مربوط به تنوع، دانش و زیبایی و عوامل اصلی دیگری را مرتفع می سازد که بر توانایی حفظ مؤثر محیط فرهنگی تأثیر می‌گذارند.
نمی توان منکر آن شد که فرهنگ نه تنها از عوامل اقتصادی، اجتماعی و محیطی که سه رکن معروف پایداری محیطی هستند، حمایت می‌کند، بلکه با آنها ارتباط برقرار می‌کند. پژوهشگران معتقدند، دستیابی به دوام اقتصادی مستلزم هزینه های عملیاتی و نگهداری ساختمان ها در فرهنگ های خاص، با هدف حمایت از استفاده پایدار از ساختمان ها است. تلاش در راستای پایداری، مانند اجتناب از تخریب بناهای تاریخی همراه با استفاده مداوم از این ساختمان‌ها و حذف مواد زائد و انتقال آنها به محل‌های دفن زباله، محقق می شود.
بسیاری از ساختمان‌های خالی که کاربری اصلی خود را از دست داده‌اند به طور فزاینده‌ای به فضای پر جنب و جوش و مفید تبدیل می‌شوند، حرکتی که به طور قابل توجهی به روند احیای شهرهای قدیمی و محله‌ها کمک می‌کند و پایداری آنها را بیشتر می‌کند .
مزایای افزایش تعداد ساختمان‌های تاریخی، استفاده مجدد در مراکز ریشه‌دار و محله‌های قدیمی برای دستیابی به پایداری حیاتی ، بسیار تاثیر گذار تلقی می‌شود. پذیرش و درک فرصت‌های فرهنگی و اجتماعی-اقتصادی بالقوه موجود در ساختمان‌های تاریخی، بافت‌های اجتماعی و فیزیکی، نقشی باورنکردنی در دستیابی به اهداف پایداری ایفا می کنند.
تغییر در انطباق ساختمان و استفاده مجدد به طور گسترده توسط محققان مختلف مورد تایید قرار گرفته است، باید به سمت حفظ ساختمان های سنتی به جای ساخت ساختمان های جدید به عنوان روشی برای ارتقای پایداری زیست محیطی حرکت کرد. افزایش عمر ساختمان باعث کاهش حمل و نقل، صرف انرژی و مصرف مواد می شود و از این رو به طور قابل توجهی پایداری را تقویت می کند.
در حال حاضر موانع مرتبطی وجود دارد که مانع اجرای مؤثر استراتژی‌های استفاده مجدد تطبیقی می‌شود، تا جایی که محدودیت‌های اقتصادی، باعث می شود توسعه ساخت‌وسازهای بدون کیفیتی که نیازهای پایداری قرن بیست و یکم را برآورده نمی‌کنند ؛ ایجاد شوند. این نشان می‌دهد که محدودیت‌های اقتصادی، مانند کمبود سرمایه کافی، می‌تواند فرد را مجبور به توسعه یک ساختمان نامرغوب کند.
بنابراین، بهبود بخشی و ارتقای پایداری بناهای تاریخی است که یک استراتژی مهم برای توسعه پایدار تلقی می شود.
هنگامی که ساختمان قدمت دار تخریب می شود و ساختمان دیگری جایگزین می شود، احتمالاً با پایداری اجتماعی تداخل پیدا می کند زیرا ممکن است منجر به جابجایی موقت افراد شود. در این راستا، ترویج حفظ ساختمان ها برای ارتقای پایداری اجتماعی ضروری است.
استفاده مجدد تطبیقی از ساختمان‌های تاریخی نیز بسیاری از مزایای ناملموس و ملموس را ایجاد می‌کند که تنها به توسعه‌دهنده محدود نمی‌شود، بلکه موجب یک اثر موج‌دار برای دولت محلی و جامعه می شود. توسعه‌دهندگان از طریق نگهداری ساختمان‌های تاریخی می‌توانند در هزینه‌های هنگفت صرفه‌جویی کنند و در عین حال پروژه‌های استفاده مجدد را آغاز کنند. حفظ بناهای تاریخی باعث می شود هزینه ساختمان و تخریب به حداقل برسد و در نتیجه پایداری اقتصادی ایجاد شود.
از طریق استراتژی استفاده مجدد تطبیقی، دولت‌های محلی ممکن است در موقعیتی باشند که از محیط مربوطه خود محافظت کنند و پایداری محیطی را ارتقا دهند، زیرا استراتژی استفاده مجدد تطبیقی منجر به تولید زباله کمتر در محله نسبت به پروژه‌های ساختمانی جدید می‌شود .این امر می تواند به طور قابل توجهی هزینه های ساخت و ساز و تملک زمین را کاهش دهد، محله های موجود را احیا کند، و از همه مهمتر، به کنترل پراکندگی کمک کند، که همه اینها تکنیک های مناسبی برای ارتقای پایداری زیست محیطی هستند.
استفاده مجدد تطبیقی از ساختمان‌های متروکه ممکن است باعث استراتژی‌هایی برای احیای نواحی شهری از طریق درآمدهای مالیاتی، ایجاد شغل و حفظ تاریخی شوند. نیاز روزافزون به حفظ و نگهداری ساختمان های قدیمی بر این واقعیت استوار است که این ساختمان ها نسبتاً ارزانتر هستند.
تبدیل یک بنای تاریخی به کاربری جدید به جای ساختن بناهای جدید و استفاده مجدد از ساختمان تاریخی، بیشتر برای اهداف ارتقاء عملکرد، به طور قابل توجهی بر پایداری محیط ساخته شده تأثیر می گذارد. سایر مزایای مرتبط با استفاده مجدد یا توسعه مجدد بناهای تاریخی موجود شامل: خرید زمین کمتر، هزینه ساخت و ساز و زمان ساخت کمتر می باشد و نیز استفاده مجدد تطبیقی به عنوان یک استراتژی قوی برای حفظ انرژی، که پایداری اقتصادی را افزایش می دهد، اهمیت بیشتری پیدا می کند.
بنابراین ارتقای بناهای تاریخی موجود به دلیل نقشی که در تقویت پایداری محیط زیست دارد، حرکتی در مسیر درست است. پایداری فرهنگی نقش مهمی در ابعاد اجتماعی، اقتصادی و اکولوژیکی پایدار دارد. تخریب بناهای تاریخی بر محیط زیست تأثیر منفی می گذارد.
در نتیجه، بعد فرهنگی استفاده مجدد تطبیقی به دلیل نقش آن در تقویت پایداری اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی باید در گسترش سیاست های توسعه ای گنجانده شود. راه‌های مختلفی وجود دارد که از طریق آن پایداری فرهنگی برای محیط‌زیست مفید است، از جمله حفظ به اصطلاح سرمایه‌های فرهنگی، مانند ساختمان‌هایی که میراث جامعه را حفظ می‌کنند. بنابراین، میراث فرهنگی نقشی باورنکردنی در حفظ بناهای تاریخی ایفا می کند و از این رو پایداری اجتماعی، زیست محیطی و اقتصادی را تقویت می کند.
انتهای پیام/
