دو دهه پیش با ادغام سازمانهای ميراثفرهنگی با ایرانگردی و جهانگردی و سپس با صنایعدستی سازمانی بهنام سازمان میراثفرهنگی، صنایعدستی و گردشگری متولد شد که پس از حدود یک دهه به وزارتی بهنام وزارت ميراثفرهنگی، گردشگری و صنایعدستی ارتقا یافت که مخاطبان فراوانی را به دنبال خود فراخواند.
وزارتی که در هر بخش از عنوان خود علاقهمندان، متخصصان و اساتیدی دارد که همزبانی با آنها تخصصی ویژه و هنری خاص را میطلبد.
مخاطبان ميراثفرهنگی، گردشگری و صنایعدستی مخاطبانی عام نبوده و معمولا افرادی با روحیههای حساس و لطیف هستند که شاید حتی نگاهی نامربوط فاصله آنها را از علایق خود به حوزههای مذکور بیشتر و عمیقتر کند.
در این بین باید افرادی وارد عمل شوند که خودشان از جنس ميراثفرهنگی، گردشگری و صنایعدستی بوده و همچنین مخاطبشناس باشند و آنها روابط عمومیهایی هستند که باید فکور و کاردان باشند.
این حوزهها قطعا با حوزههای دیگر متفاوت خواهد بود چرا که کار در روابطعمومی ادارهای که با هنرمندان سروکار دارد کاری سخت و حساس است که شاید از توان روحی خیلی از افراد برنیاید.
روابطعمومیهایی که سعی دارند تا به انحای مختلف زمینه را برای جذب سرمایهگذاران گردشگری فراهم کنند بایستی افرادی اقتصاددان و آگاه به تبلیغات و بازاریابی باشند تا از دلسردی سرمایهگذاران جلوگیری کرده و آنها را برای سرمایهگذاری و ایجاد اشتغال راغبتر کنند.
قطعا روابطعمومی وزارت ميراثفرهنگی، گردشگری و صنایعدستی نسبت به روابطعمومی سایر وزارتخانهها وظیفهای سنگین و حساس دارد و برای انجام وظایف خود بایستی از جان و دل مایه بگذارد تا بتواند همه جوانب را در نظر بگیرد هم رضایت همکاران و هم رضایت رسانهها جلب کرده و آنها را با حجم گستردهای از اقدامات و عملکرد همکاران آشنا کند.
روابطعمومی این وزارتخانه باید فضای مجازی را نیز مدیریت کند هجمهها را علیه حوزههای خود رصد کرده و پاسخ مناسب را به آنها ارائه دهد تا مبادا به زحمات هنرمندان صنایعدستی و عشق سرمایهگذاران بخش گردشگری و متخصصان میراثفرهنگی خدشهای وارد شود.
آری روابطعمومی در این حوزه جان سپار است و سنگ زیزین آسیاب، اما فعالان این عرصه بر خود میبالند که میتوانند تمامی نظرات را با هم تجمیع کرده و سمت و سو دهند و میراث گذشتگان را به آیندگان تحویل دهند.
۲۷ اردیبهشت بهانهای است تا ارج نهیم به تلاشها و فعالیتهایی که همکاران من در روابط عمومی وزارتخانه میراثفرهنگی، گردشگری و صنایعدستی انجام میدهند که در آن وظیفه صیانت و معرفی از آثاری به بلندای تاریخ این سرزمین، به زیبایی کوههای سربهفلک کشیدهاش و دریاچههای نیلگونش و هنر هزاران سالهاش برعهده دارند.
انتهای پیام/