رائد ناصری‌فر در یادداشتی نوشت: این اجتماع بزرگ مانور و رژه عظیمی در راستای تبری جستن از اقدامات ضد بشری تکفیری‌ها و دشمنان اهل بیت (ع) به شمار می‌رود، ضمن آنکه از سویی اعلام صریح وفاداری و علاقه شدید محبان و ارادتمندان به ساحت مقدس سیدالشهدا(ع) است. راهپیمایی اربعین، پیاده‌روی شیعیان از نقاط مختلف عراق به طرف کربلا به مناسبت اربعین حسینی برای زیارت اربعین است. در زمان حکومت صدام حسین محدودیت‌هایی در اجرای این مراسم اعمال شد، ولی با سقوط حزب بعث در سال ۲۰۰۳م، این مراسم احیاء و هر سال شیعیان از کشورهای دیگر مانند ایران خود را برای روز اربعین به این مراسم می‌رسانند.
اربعین حسینی برای عاشقان حضرتش از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است و حضور کم‌نظیر و حتی بی‌نظیر زائران از سراسر گیتی صحنه‌ای به نمایش می‌گذارد که حتی روز عاشورای حسینی نیز چنین عظمت و جلالی را تصور نتوان کرد. زیارت اربعین از اعمال مهم و ویژه شیعیان است که هر ساله شیعیان زیادی به صورت پیاده به سوی کربلا برای زیارت امام حسین(ع) می‌روند، این سنت از قدیم الایام درمیان شیعیان مرسوم بوده است و علمای شیعه هم به این امر اهتمام ویژه ورزیده‌اند.
پیاده‌روی و زیارت حرم مطهر امام حسین(ع) در روز اربعین ریشه تاریخی دارد، چرا که جابر بن عبدالله انصاری و عطیه عوفی در سال ۱۲۸۱ قمری با پای پیاده از مدینه حرکت کردند و در صبح اولین اربعینی که از شهادت حضرت سیدالشهدا(ع) می‌گذشت، به کربلا رسیدند و طبق آنچه که در منابع شیعه معتبر مشهود است،در روز اربعین حضرت زینب کبری(س) و امام سجاد(ع) همراه با ۸۴ نفر وارد کربلا شدند و پس از گفت‌وگو با جابر عبدالله انصاری، قبر مطهر امام(ع) را زیارت کردند و از آنجا زیارت اربعین آغاز شد.
پیاده‌روی اربعین حسینی از وجوه ممتاز هجرت در فرهنگ سیاسی شیعی است که به عنوان بزرگترین اجتماع انسانی‌جهانی برگزار می‌شود، این اجتماع باشکوه مذهبی علاوه بر دارا بودن وجوه ممتاز مذهبی، واجد پیام‌های عمیق سیاسی و اجتماعی اس. یکی از راه‌های بررسی وجوه سیاسی اجتماعی این رویداد، مطالعه آن در زمینه جامعه‌شناسی سیاسی و حوزه جنبش‌های اجتماعی است. پیاده‌روی اربعین حسینی جنبش عظیم اجتماعی است که مؤلفه‌های استمرار ستادها، بهره‌گیری از طیفی از تظاهرات عمومی و همچنین ابراز عمومی با چهار مشخصه ارزشمندی، وحدت، تعداد و تعهد در آن به نحو بارزی تجلی یافته است. همچنین درک رویدادهای گردشگری به بررسی‌های زمینه‌ای وابسته است، به خصوص زمانی که رویداد مورد بررسی از جنس اعتقادی و معنوی باشد.
اربعین حسینی یکی از رویدادهای خاص و ریشه دار اسلامی است که در سال‌های اخیر مورد توجه ویژه قرار گرفته است. پیاده‌روی و سختی‌های راه برای رسیدن به یک مقصد مشترک، مفاهیم خاصی را تولید کرده است که تنها با تفسیرگری و ورود به آن قابل درک است. همذات‌پنداری، حس امنیت در عین ناامنی، مهمان‌نوازی‌های صادقانه، تجربه عشقی داوطلبانه و نهایتاً عشق دوطرفه میزبان و میهمان به سیدالشهدا(ع)، مؤلفه‌های درک معنوی زائران را شکل می‌دهند. اربعین یک پدیده هلوگرافیک است که از هر زاویه به آن نگاه شود، جلوه‌های خاص از معنویت را در خود دارد. منظر معنوی این پیاده‌روی را می‌توان مجموعه‌ای از دریافت‌ها و احساساتی دانست که ترکیبی است از محیط پیاده‌روی، خاطرات نقل شده از امام حسین(ع)، انگیزه‌های فردی زائرین و اتفاقات جاری در مسیر پیاده‌روی.
در سالیان اخیر، این سفر معنوی تبدیل به صحنه‌ای باشکوه برای نمایش تجلی عشق و علاقه مردم ایران و دیگر کشورها به حضرت امام اباعبدالله الحسین علیه‌السلام شده است. همه‌ساله میلیون‌ها ایرانی خود را در ایام اربعین به کربلا می‌رسانند تا در این راهپیمایی میلیونی که به‌جرأت بزرگترین گردهمایی در کل جهان است، شرکت کنند.
این حماسه مردمی و اجتماعی در فهرست آثار ناملموس کشور به ثبت رسیده و قابلیت ثبت جهانی در فهرست یونسکو به عنوان بزرگترین رویداد اجتماعی و سیاسی کشورهای اسلامی را دارد.
انتهای پیام/
نظر شما