رائد ناصری‌فر معاون میراث فرهنگی ایلام نوشت:: آواز، موسیقی ونواهای نخستین بشری وابتدایی همانا کشف انسان برای التزاز و بهتر زیستن بوده است، از جمله نواها وآوازهای نخستین که گاه آن را به اهورا مزدا مرتبط دانسته‌اند هوره است. اینکه خواستگاه اصلی این آواز بی بدیل کجا بوده است به روشنی برما معلوم نیست، اما بی‌شک می‌توان گفت کسانی‌که این آواز را حفظ و صیانت کرده‌اند کردها بوده‌اند.

کلمه هوره و نام‌گذاری آن قدمتی حدوداً ۷۰۰۰ ساله دارد و به دوران پیامبری زرتشت می رسد اما به اعتقاد برخی قدمت هوره به آوای اولیه بشر نیز نسبت داده می شود.

هوره یکی از آهنگ‌ها و مقام‌های کردی است که بیانگر داستان‌ها، قهرمانی‌ها، عاشقی‌ها و حماسه‌هایی است که در میان ایلات کرد رایج است، هوره را در گذشته در ستایش اهورا مزدا می‌خواندند و پیروان یارسان اکنون نیز برخی از سروده‌های کتاب سرانجام (کتاب مقدس یارسان) را برای نزدیکی به خدا همراه با نوای تنبور با هوره می‌خوانند و برای همین است که عده‌ای مورخین و پژوهشگران کرد می گویند هوره از اهوره پیوند یافته است زیرا اهورا در اوستا از ریشه اهوی سانسکریت آمده که به معنی خدا، مولا وسرور است.

در نزد هندوان آسوره از خدایان بزرگ به‌شمار می رود وکردان اکنون هوره را بیشتر در جنگ و نبرد برای برانگیختن جنگ جویان می‌خوانند تا پیروز شوند.

کزه نیز نوعی هوره است که با صدای نرم و با سوز وگداز خوانده می شود.

از دیگر مقام های هوره می توان به مواردی همچون بان بنه ای، بنیری چر، دودنگی، باریه، غریبی، ساروخانی، گل ودره، پاوه موری، قطار، هجرانی، مجنونی، سحری وهی لاو نام برد و آواز هوره توسط مردان خوانده واجرا می شود

این نوع موسیقی فقط توسط یک نفر(خواننده) اجرا می‌شود لذا نیاز به وسایل جانبی ندارد.

مقام‌های شاد این موسیقی بیشتر در طبیعت و در کنار چشمه سارها، مناطق سر سبز کوه ودشت اجرا می‌شود و مقام‌های غمگین آن در مکان‌های خلوت و کنج خانه ها اجرا می‌شود.

چوپانان از مهمترین خوانندگان این موسیقی هستند که هنگام چرای احشام برای گذراندن اوقات خود اقدام به خواندن هوره می نمایند.

انتهای پیام/