به گزارش میراث‌آریا به نقل از روابط‌عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی وگردشگری، طیبه عزت‌اللهی‌نژاد مدیر گروه پژوهشی هنرهای سنتی پژوهشگاه ارائه دهنده این کرسی که جبار رحمانی عضو هیأت علمی پژوهشگاه مطالعات فرهنگی، اجتماعی و تمدنی و فریده مجیدی خامنه عضو هیأت علمی پژوهشکده مردم‌شناسی ناقدان آن بودند به بیان طرح مسئله پرداخت و به پرسش‌های ناقدان پاسخ گفت.
او افزود: شیوه زیست عشایری یکی از قدیمی‌ترین شیوه‌های زندگی بشری است که توانسته طی هزاران سال دوام یابد و این تداوم نشان از تجربیات زیسته و ساختارمند این شیوه زیستی دارد و علی رغم قدمت و تداوم زیست عشایری در دوران معاصر اختلالاتی در ساحت‌های گوناگون آن از جمله فرهنگی، اقتصادی، سیاسی و اجتماعی پیش آمده که کم توجهی به نقش و جایگاه آن در تاریخ ایران موجب اضمحلال و نابودی میراث چندهزار ساله می‌شود، در حالی که غالب جمعیت ایران در روزگاری نه چندان دور به این شیوه زندگی می‌کردند و بی‌شک تمدن کهن ایران با زیست عشایری در ارتباط بود.
مدیر گروه پژوهشی هنرهای سنتی پژوهشگاه میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی تصریح کرد: اما امروزه نقش آنان به مرور کمرنگ‌تر شده، در حالی که علی‌رغم وجود تاریخ چندهزار ساله، انتظار می‌رود که مطالعات و مستندنگاری‌های میدانی بطور گسترده‌ای انجام شده، اما یافته‌ها حاکی از خلا مطالعاتی و مستندنگاری دارد، به ویژه امروزه تحقیق و واکاوی مسائل مرتبط با چگونگی تعامل با سنت و مدرنیسم در این جوامع اهمیت فراوان دارد.
عزت‌اللهی‌نژاد افزود: خودتزئینی و نقش دولت‌ها در آن یکی از مباحثی بود که در مواجه با مدرنیسم در جوامع بومی ایران مطرح شد، به ویژه خودتزئینی بدن زنانه که امروز نیز یکی از مهم‌ترین مباحث جامعه ایرانی است که مطالعات گسترده میان‌رشته‌ای را طلب می‌کند، اگرچه اهمیت و نقش این حیطه در انسجام ساختار جامعه مغفول مانده، اما این مسئله را می‌توان به عنوان یکی از مهم‌ترین مسائل روز جوامع بومی دانست، بطور مثال کلانشهر تهران در دو قرن اخیر به‌مثابه مرکز ثقل تحولات تاریخی و فرهنگی ایران عمل کرده‌است و نقش موثری را در تحولات اجتماعی-فرهنگی به ویژه در خرده فرهنگ‌ها داشته‌است.
او اظهار کرد: یکی از مصادیق تاثیرپذیری خرده‌فرهنگ‌ها را جامعه بومی عشایر عرب کُتی می‌توان دید که چگونه ساختار سنتی آن به علت مجاورت با تهران و سیاستگذاری‌های فرهنگی، در یک قرن گذشته دستخوش تحولات گسترده شده است و تحت تاثیر این عوامل بخشی از حافظه تاریخی خود به ویژه حوزه پوشش سنتی را از دست داده است، اگرچه امروز کهنسالان این قوم برای حفظ هویت‌های تاریخی خود تلاش می‌کنند، اما اغلب جوانان علاقه مند هستند تا فرهنگ دیگری به ویژه کلانشهر تهران را بازتولید کنند در این میان زیبایی و زشتی خودتزئینی افراد نیز دستخوش تحولات گسترده شده و پرسش اصلی این است که زیبایی و زشتی خودتزئینی پوشش زنان عشایر عرب کتی روستای حصاربالای ورامین تابع چه مولفه‌هایی است؟
انتهای پیام/
نظر شما