فصل چهارم کاوش نجات‌بخشی گورستان مرسین‌چال و سومین فصل از پژوهش‌های باستان‌شناختی در محوطه کهنه ماسوله بررسی شد

در دومین نشست تخصصی سومین روز بیست و یکمین گردهمایی سالانه باستان‌شناسی ایران موضوعات «فصل چهارم کاوش نجات‌بخشی گورستان مرسین‌چال، استان سمنان» و «سومین فصل از پژوهش‌های باستان‌شناختی در محوطه کهنه ماسوله گیلان» مورد بررسی باستان‌شناسان قرار گرفت.

به گزارش میراث‌آریا به نقل از روابط‌عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، در ابتدای این نشست محمدرضا نعمتی گزارشی از  فصل چهارم کاوش نجات‌بخشی گورستان مرسین‌چال، (سدفینسک)، استان سمنان ارائه و تصریح‌ کرد: محوطه مرسین­‌چال در شمال غرب استان سمنان در دامنه شمالی کوه سر طلا و حاشیه جنوبی رودخانه سفیدرود که در فاصله ۲۵۰ متری جنوب­‌غرب روستای تلاجیم در ارتفاع ۱۶۲۶ متری از سطح دریا قرار دارد.

این باستان‌شناس افزود: در کاوش فصل چهارم، مجموعاً ۳۶ گور شناسایی شد. اغلب گورها دارای یک یا چند شیء از جنس سفال، نقره، مفرغ، شیشه، سنگ بودند. یافته‌­های سفالی بیشتر شامل انواع کاسه‌­های پایه­‌دار، کف تخت، کف محدب و یا کفی که از زیر به سمت داخل فشار داده شده بود، کاسه­‌های چند­وجهی، پیاله­‌ها، ظروف دسته راستی با آبریز کوچک،کوزه‌­های کوچک و سردوک­ها و خمیره و پوشش بیشتر آنها نارنجی و  قهوه‌­ای و تعدادکمی هم قرمزآجری و یا از نوع آشپزخانه‌­ای هستند.

سومین فصل از پژوهش‌های باستان‌شناختی در محوطه کهنه ماسوله

 در ادامه مجتبی چرمچیان گزارش مقدماتی سومین فصل از پژوهش‌های باستان‌شناختی در محوطه کهنه ماسوله، گیلان ارائه کرد و گفت: یکی از محوطه‌های باستانی شناسایی­ شده در اطراف شهر تاریخی ماسوله، محوطه باستانی کهنه ماسوله است که پیش از این نیز طی دو فصل در سال‌های ۱۳۷۴ توسط علی اصغر مقری (۱۳۷۴) و ۱۳۹۱ توسط بهروز همرنگ (۱۳۹۲) مورد کاوش و گمانه‌­زنی قرار گرفته بود.

او افزود: سومین فصل از پژوهش‌های میدانی در این محوطه با هدف کسب هرچه بیش­تر آگاهی‌ها پیرامون فرهنگ و اقتصاد معیشتی در این محوطه، تکمیل پرونده ثبت شهر تاریخی ماسوله در فهرست میراث جهانی و آغاز پروژه احداث سایت موزه کهنه ماسوله، انجام شد.

گمانه‌زنی در ایوان شمالی مسجد جامع نوش‌آباد

در پایان این نشست رضا نوری شادمهانی به تشریح پروژه گمانه‌زنی در ایوان شمالی مسجد جامع نوش‌آباد استان اصفهان پرداخت و گفت: شهر نوش‌آباد دارای فضاهای دستکند زیرزمینی است که از سوی کاوشگر پیشین به دوره ساسانی نسبت داده شده، این در حالی است که صرفاً چند قطعه سفال از این عصر در دالان‌های فضای دستکند به­‌دست آمده است.

این باستان‌شناس افزود: پُر ‌روشن است با استناد به این قطعات معدود، نمی‌توان فضاهای دستکند را تاریخ‌گذاری کرد، زیرا به‌­احتمال بسیار فراوان این قطعه سفال‌ها در نتیجه جاری­ شدن سیل به درون فضاهای دستکند راه یافته‌اند. بنابراین، به­‌منظور تاریخ‌گذاری مسجد جامع به‌عنوان قدیم‌ترین بنای این شهر و نیز ردیابی فضاهای دستکند در زیر این بنا، پیشنهاد گمانه‌زنی در سه نقطه از مسجد جامع ارائه شد که پس از تصویب در شورای پژوهشی پژوهشکده باستان‌شناسی، مجوز شروع عملیات گمانه‌زنی از سوی پژوهشگاه صادر شد و  هیئت گمانه‌زنی پروژه را به­‌سرانجام رساند.

انتهای پیام/

کد خبر 1402121700877
دبیر مرضیه امیری

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha