میراث آریا: روستای پامنار در نزدیکی شهر دزفول واقع شده است. این روستا به دلیل طبیعت خیره‌کننده‌اش، یک مقصد محبوب برای گردشگران است. با مشرف بودن به سد دز، که یکی از بلندترین سدهای جهان است، پامنار به یک لوکیشن استثنایی تبدیل شده است.
پامنار در فاصله ۴۰ کیلومتری شهر دزفول قرار گرفته و به دلیل طبیعت بی‌نظیر خود، جاذبه‌ای مهم در دزفول محسوب می‌شود. این روستا در نزدیکی سد دز و کرخه قرار دارد و به‌واسطه وجود دریاچه شهیون که در واقع آب انباشته شده سد دز است، آب و هوایی بسیار دلپذیر دارد.
قرارگیری این روستا در میان این دو سد باعث شده تا هوا در این منطقه بسیار مرطوب و دلپذیر باشد. این ویژگی‌ها به همراه پوشش گیاهی منحصربه‌فرد، این منطقه را بسیار زیبا می‌سازد که با درختانی از جمله سدر، بلوط و نخل تزئین شده‌اند.
دشت‌های اطراف نیز به بهار پر از گل‌های شقایق و نرگس می‌شوند و بوی مطبوع آنها هر بیننده‌ای را به دنیای خیال می‌برد. و جانورانی نیز مانند کبک، تهیو، خرگوش، روباه و پلنگ در اطراف روستا دیده می‌شوند.
در نزدیکی روستای پامنار، قلعه شاداب قرار دارد که یکی از بزرگترین قلعه‌های طبیعی ایران است. این قلعه در گذشته به عنوان یک دژ قوی در مقابل حملات و غارتگران استفاده می‌شد و تا سه دهه قبل مسکونی بوده است. اکنون این قلعه خالی از سکنه است، اما زیبایی و تاریخی بودن آن همچنان جذابیت خود را حفظ کرده است.
قلعه شاداب در دوران ساسانیان، در روستای پامنار دزفول ساخته شد. این قلعه با مساحتی نزدیک به ۱۲هزار مترمربع از جاذبه‌های تاریخی منطقه به شمار می‌رود.
نام این قلعه از کدخدای طایفه به نام شاداب البدل گرفته شده است. قلعه شاداب در گذشته متعلق به زمین دار بزرگی بود که به نام قلعه شاه حسین شناخته می‌شد. در دوران ساسانی، این قلعه به نام دژ انوشبرد یا دژ فراموشی شناخته می‌شد. این قلعه یکی از طولانی‌ترین قلعه‌های طبیعی ایران است و شکل‌گیری کوه‌ها در این منطقه به صورت طبیعی ناشی از فرسایش زمین است.
شکل‌گیری کوه‌ها در این منطقه به صورت طبیعی ناشی از فرسایش زمین است. ویژگی استراتژیک این قلعه به همراه موقعیت آن باعث شده تا در این جا یک قلعه ساخته شود. قلعه شاداب فقط دو راه ورود و خروج دارد و اطراف آن را دریاچه و دره‌های عمیق احاطه کرده‌اند. این سازه در دوران ساسانیان بسیار مورد توجه قرار گرفت و در آینده نیز سازه‌هایی برای نگهداری آب و غذا در داخل آن ایجاد شد.
ساختار داخلی این قلعه شامل اتاقک‌هایی است که به یکدیگر متصل هستند و درون قلعه یک ترتیب سازماندهی شده وجود دارد. این منطقه توسط سازمان حفاظت از محیط زیست به عنوان یک منطقه شکار ممنوع تعیین شده است.
بر اساس گفته‌ها، این قلعه تا حدود ۲۵ سال پیش به عنوان مسکونی استفاده می‌شد. در یک دوره‌ای، این مکان به عنوان محل نگهداری دام‌های عشایر خدمت می‌کرد، اما در نهایت خالی از سکنه شد. از بالای قلعه، یک منظره بسیار زیبا از دریاچه، دره‌های اطراف و روستاهای مجاور قابل مشاهده است. درختانی که در این منطقه به صورت پراکنده روییده‌اند، زیبایی طبیعت را به تماشا گذاشته‌اند.
در قلعه، یک گورستان قدیمی نیز وجود دارد که سنگ‌های قبر آن با تصاویری از جنگجویان و زنان آزاده تزئین شده‌اند. این تصاویر شما را به دستاوردهای فرهنگی و تاریخی این منطقه در گذشته می‌برند.
تماشای غروب آفتاب در این دریاچه منظره‌ای بسیار زیبا و شگفت‌انگیز به همراه دارد. همین منظره زیبا باعث می‌شود که هر سال در فصل بهار تعداد زیادی گردشگر به این منطقه سفر کنند.
علاوه بر این، ماهیگیری یکی از سرگرمی‌های محبوب در این منطقه است. دریاچه دز محل زندگی ماهی‌های متنوعی است و هر چند مهیج و جذاب به نظر می‌رسد، اما باید به خطرات مربوط به شنا در پشت سد دز توجه کنید، زیرا بسیار خطرناک است. گردشگران می‌توانند در دریاچه ماهیگیری، قایق‌سواری کنند و همچنین کوه‌های اطراف امکان کوه‌پیمایی و طبیعت‌گردی را فراهم می‌کنند. این منطقه طبیعتی بکر و منحصربه‌فرد برای علاقه‌مندان به کوه‌نوردی و استفاده از طبیعت است که مشابه آن را در مناطق جنوبی کشور نمی‌توان یافت.
سد دریاچه دز نیز جزیره‌های زیبایی را در بر دارد. این جزیره‌ها در گذشته قله‌ها و تپه‌هایی بودند که پس از ساخت سد، زیر آب فرو رفتند. اما هنوز هم جذابیت‌های خاص خود را حفظ کرده‌اند و می‌توان با قایقرانی در سددریاچه دز این جزیره‌ها را کاوش کرد. این جزیره‌ها محل زندگی متنوعی از جانوران و پرندگان مهاجر است که شما را به دنیایی از تنوع زیستی می‌برند.
مردم این روستا نیز رسوم و آداب خاص خود را دارند. بسیاری از آنها هنوز به سنت‌های عشایری خود پایبندند و این باعث شده تا فرهنگ و هنر آنها بسیار ویژه و متمایز باشد. زنان این روستا در کپوبافی مهارت بسیار بالایی دارند و به همین دلیل، کپوهای تولید شده در این منطقه به عنوان یکی از بهترین سوغات دزفول شناخته می‌شوند.
در گفت‌وگوی کوتاهی که با دهیار روستای پامنار داشتیم، می‌گوید: پامنار یکی از روستاهای زیبا در این منطقه است که به خاطر امنیت، اخلاق و مهمان‌نوازی مردمش شهرت دارد. که در طی دوره نوروز ۱۴۰۳، هر روز بیش از ۲۰ هزار گردشگر به این روستا سفر می‌کنند. در وسط دریاچه، جزیره‌ای به نام شهیون واقع شده است، که منطقه چلپا را در بر می‌گیرد. این منطقه به عنوان یک منطقه بکر و دست‌نخورده شناخته می‌شود و منطقه جوکار نیز در اطراف دریاچه و پای شاداب کوه قرار دارد. این مناطق، مقصد گردشگرانی از سراسر کشور و حتی خارج از کشور شده‌اند، به دلیل امنیت اجتماعی و جانی بالا و همچنین مهمان‌نوازی مردم روستاها.
دهیار بیان می‌کند: در دریاچه شهیون، چندین مورد نادر وجود دارد، از جمله پرنده‌نگری که در استان خوزستان قبلاً شناخته نشده است. یکی از این پرنده‌های نادر، جغد ماهی‌خوار یا جغد امانیه است که به عنوان یک نمونه نادر در دنیا شناخته می‌شود. این پرنده در دریاچه پامنار به راحتی قابل رصد است و پرنده‌نگران از سراسر دنیا، از جمله آلمان، ترکیه و چین، به این منطقه سفر کرده و اقامت می‌کنند تا این پرنده را مشاهده و ثبت کنند.
او ادامه می‌دهد: روستای پامنار، از نظر جاذبه‌های گردشگری غنی است، اما قبلاً به عنوان یکی از روستاهای ناشناخته ایران شناخته نمی‌شد. با گذشت زمان و با توسعه فضای مجازی و تبلیغات از سوی مؤسسات میراث و صدا و سیما، شهرستان پامنار به عنوان یک مقصد گردشگری معروف و پرطرفدار شده است. اکنون حدود ۲۰ تا ۳۰ درصد از گردشگران سالانه که به این منطقه سفر می‌کنند، به بخش شهیون روستای پامنار تعلق دارند.
دهیار روستای پامنار اظهار می‌کند: در این منطقه، تمامی افراد با سلایق مختلف خود، فعالیت‌های متنوعی را انجام می‌دهند. از ورزش‌های آبی گرفته تا طبیعت‌گردی و دره‌نوردی، همه این امکانات گردشگران با سلایق مختلف را در اینجا جذب می‌کند.
مجتبی گهستونی فعال میراث‌فرهنگی در این باره می‌گوید: قلعه شاداب، یکی از قلعه‌های تاریخی در این منطقه است که به صورت طبیعی و باشکوه در حفظ شده است. این قلعه در کنار کوه شهی یا کوه شاداب قرار گرفته است و در اطراف آن، محل‌هایی مانند آبشار و جزیره وجود دارند که گردشگران می‌توانند در آنها کمپ بزنند و از برنامه‌های تفریحی خود لذت ببرند.
به گفته او در دوره ساسانیان، این منطقه به دلیل ویژگی‌های زندگی و حکومتی که داشت، بخشی از مردم را در ارتفاع سکونت داده بود. امروزه نیز، اثرات تاریخی در قلعه شاداب وجود دارد و نقوشی روی قبرها نشانگر این ارتباط است. در سال‌های اخیر، آموزش صنایع دستی به مردم منطقه داده شده است و این صنایع دستی به عنوان کپو محصولات منحصر به فردی را تولید می‌کنند. کپو، که از خانواده حصیربافی است، به صورت سنتی یا به روش‌های شیمیایی تهیه می‌شود و به عنوان یک محصول شبیه حصیر استفاده می‌شود. از کپو می‌توان در تزیینات داخلی و خارجی، تولید قند، شیرینی‌پزی، زیورآلات و جواهرات و در کاربردهای دیگر استفاده کرد.
این فعال میراث‌فرهنگی می‌گوید: صنعت کپوبافی در روستاهایی مانند پامنار، اسلام‌آباد و اسگر رواج داشته و بسیاری از محصولات تولید شده در این روستاها در بازارهای شهرهای اطراف و حتی در بازارهای بزرگ شهرستان دزفول به فروش می‌رسند. این صنعت، باعث شده است که شهر دزفول به عنوان شهر ملی و سپس شهر جهانی کپو شناخته شود.
در این منطقه، صنایع دستی و سوغاتی‌های محلی نیز بسیار معروف هستند. سفر به دزفول کم نظیر است، زیرا می‌توانید بازارهای محلی را بازدید کرده و از صنایع دستی این منطقه مانند قالیبافی، گلیم‌بافی و سفالگری آن لذت ببرید. سوغاتی‌هایی همچون کاشی‌های زیبا و پارچه‌های بافته شده با طرح‌های محلی نیز برای خرید در دسترس هستند.
انتهای پیام/
نظر شما