به گزارش میراث‌آریا، حجت دارابی سرپرست هیئت باستان‌شناسی و عضو هیئت علمی گروه باستان‌شناسی دانشگاه رازی گفت: در راستای تعیین عرصه گِنیل ۲۰ گمانه در پیرامون آن مورد کاوش قرار گرفت و در نتیجه مشخص شد که این محوطه در دوره نوسنگی بر روی یک پادگانۀ قدیمی رود گاماسیاب شکل گرفته است و گستره آن در حدود یک هکتار بوده است.
او افزود: تپه گِنیل اولین بار طی پژوهش میدانی در تابستان ۱۳۵۶ خورشیدی توسط پِدِر مورتنسن (باستان‌شناس فقید دانمارکی) و فیلیپ اسمیت (باستان‌شناس کانادایی) شناسایی شد و مورد لایه‌نگاری قرار گرفت. اما این لایه‌نگاری به صورت ناتمام باقی ماند و آنها در کاوش محدود و مختصر خود به خاک بکر نرسیدند. با این حال، نتایج به دست آمده نشان داده که گنیل حاوی شواهد و نهشته‌های نوسنگی بی‌سفال و باسفال است و در زمره نخستین روستاهای شکل‌یافته در زاگرس مرکزی بوده است.
عضو هیئت علمی گروه باستان‌شناسی دانشگاه رازی اظهار کرد: نظر به اهمیت بالای این محوطه در باستان‌شناسی از یک سو، و تخریبات و تهدیدهای مرتبط با آن از قبیل خاک‌برداری و تسطیح‌سازی، به پیشنهاد نگارنده برنامه گمانه‌زنی به منظور تعیین عرصه و پیشنهاد حریم آن در دستور کار اداره کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان کرمانشاه قرار گرفت که خوشبختانه عملیاتی شد تا از تخریب بیشتر آن ممانعت به عمل آید و بتوان این محوطه ارزشمند را برای پژوهشهای احتمالی بیشتر در آن در آینده به منظور مطالعه ماهیت شروع روستانشینی و کشاورزی در زاگرس مرکزی حفظ کرد.
سرپرست هیئت باستان‌شناسی افزود: محوطه گِنیل در سال ۱۳۸۰ خورشیدی با نام صحبت آباد در فهرست آثار ملی ثبت شده است که البته در ادبیات باستان‌شناسی با نام گِنیل و در بین ساکنان محلی با نام چیاگِنیل شناخته می‌شود.
انتهای پیام/
نظر شما