به گزارش میراث‌آریا، رضا ناصری عضو هیأت علمی گروه باستان‌شناسی دانشگاه زابل گفت: تپه­‌های ینگه قلعه مشتکل از دو برجستگی کوتاه و بزرگ معروف به ینگه قلعه ۱ و ۲ است که بر اساس مستندات موجود در بردارنده شواهدی از هزاره اول قبل از میلاد هستند.

او با بیان‌اینکه در سطح هر ۲ محوطه مواد فرهنگی نوع دهستان و نوعی سفال منقوش مربوط به هزاره اول پیدا می‌­شود، تصریح‌ کرد:  فرهنگ دهستان در عصر آهن در شمال­‌شرق ایران در منطقه وسیعی از کرانه‌­های شرقی دریای مازندران تا مناطق غربی خراسان شمالی شکوفا بوده و معیشت مبتنی بر کشاورزی و دامپروری داشته است.

این باستان‌شناس گفت: در این برنامه میدانی ۲۰ گمانه آزمایشی در بخش­های مختلف تپه­‌های ینگه قلعه ایجاد شد که نشان داد این اثر روی برآمدگی­‌های طبیعی حاشیه دشت بجنورد شکل گرفته و احتمالاً به گروه­‌های کوچرو با استقرار موقت تعلق داشته است.

ناصری افزود: تپه­‌های ینگه قلعه از یک سو به دلیل شخم سطحی اراضی در دهه­‌های گذشته و از سوی دیگر به دلیل قرارگیری در محدوده شهر بجنورد در معرض تخریب قرار گرفته و حفریات قاچاق نیز آسیب­‌هایی به آن وارد کرده است.

سرپرست هیئت باستان‌شناسی، هدف اصلی این  برنامه میدانی را  تعیین حدود و میزان گسترش بقایای باستان‌شناختی در تپه‌­های ینگه قلعه خواند که به تدوین یک برنامه حفاظتی و تهیه راهبرد پژوهشی برای آینده اثر کمک خواهد کرد.

او در پایان اظهار کرد: تپه‌های ینگه قلعه در سال ۱۳۸۶ با شماره ۲۱۲۲۴ و ۲۱۱۰۶ در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است.

انتهای پیام/