به گزارش میراث‌آریا، در نشست مشترک مصطفی ده‌پهلوان رئیس پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری و عادل پیغامی مدیر عامل منطقه آزاد قشم، ظرفیت‌های تاریخی، فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی دریای پارس مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت و دو طرف بر ضرروت جدی‌گرفتن فرصت‌ها و ظرفیت‌ها توافق کردند.

مقرر شد، با توجه به اینکه قشم بزرگترین جزیره دریای پارس شمرده می‌شود، این جزیره مرکز و پیشران فعالیت‌های میراثی در کشور باشد. همچنین مقرر شد پژوهشگاه با کمک پژوهشگران داخلی و خارجی در زمینه فعالیت‌های میراثی؛ ثبت و تعیین عرصه و حریم محوطه‌ها و بناهای تاریخی، فعالیت‌های میدانی باستان‌شناسی، پژوهش‌های مردم‌شناسی و زبان‌شناسی (میراث ناملموس تاریخی)، حفاظت و مرمت بناها و بافت‌های روستایی، طرح‌های گردشگری و میراث طبیعی، حفظ و رونق هنرهای دستی و ... با منطقه آزاد قشم همکاری کند. 

اهمیت استراتژیک و سرزمینی خلیج فارس، امری تاریخی است؛ محدود به دیروز نبوده، در تنگناهای امروز جای نمی‌گیرد و فرداها نیز زدودنی و کم‌کردنی نیست. آنچه به خلیج فارس اهمیت ژئوپولتیک و ژئواستراتژیک بخشیده است، ساختار و ظرفیت‌های اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و اقتصادی آن است. این دریا از دیرباز یکی از مهمترین مسیرهای تجاری و آبی جهان بوده است و در گذر زمان از نقش و اهمیت آن کاسته نشده است. امروزه آن را قلب انرژی جهان(Heart Land) می‌دانند.

تجارت در این دریا از هزاره سوم پ.م و با شکل‌گیری حکومت‌ها آغاز شد. جایی که سلسله‌های میانرودانی چون سومری‌ها و اکدی‌ها تا آشوری‌ها و بابلی‌ها برای تامین نیازهای خود به سرزمین‌های عیلام(Elam)، ملوحا(Meluḫḫa)، دیلمون(Dilmun) و مگن(Magan) به تجارت یا لشکرکشی پرداختند. مگن را دره سند می‌گفتند و دیلمون همان سرزمین مرجان و مروارید، بحرین بود. ملوحا، سرزمین عمان، کوه‌های حَجر و ظُفار، امارات و شاید بخشی از بلوچستان و عیلام نیمه جنوبی ایران را در بر می‌گرفت. ما ایرانیان با عیلامیان به مرحله تمدن و حکومت رسیدیم و درازنای‌ترین سلسله تاریخی جهان را رقم زدیم؛ 2500 سال حکومت پیوسته.

نام پارس از دوره هخامنشی بر این دریا گذاشته شد و تا به امروز این نام کهن بر آن دلالت دارد. ایرانیان با حکومت‌های هخامنشی، اشکانی و ساسانی بر آسیا شهریاری کردند. در نگاه تاریخ این شهریاری و خسروانی واجد ارزش و اهمیت ویژه است. نقش ایرانیان در فرهنگ و تمدن جهانی و اسلامی ممتاز است. تا پیش از پیدایش استعمار غربی و حضور پرتقالی‌ها و سپس انگلیسی‌ها، هیچ آشنا و بیگانه‌ای از عرب و یونانی و رومی تا هندی و چینی، بجز پارس نامی دیگری نشنیده بود. در تاریخ دست‌بردن کار دغل‌کاران و خرابکاران است اما امروز شرایط گونه‌ای دیگر است.

این دریا امروزه با حیثیت و هویت ملّی ما گره‌ خورده است و سرشار از ظرفیت‌های فرهنگی و تاریخی است. پژوهشگاه باید خود را در قواره ایران و دریای پارس بَر بکشد و آماده کارهای بزرگ شود. بر آنیم تا ظرفیت‌ها و بسترهای تازه و فراوان را شناسایی کنیم، پژوهش‌های میراثی را در پهنه دریای پارس دقیق‌تر و عمیق‌تر بگسترانیم، معرفی میراث ارزشمند و کهن این مناطق را در دستور کار قرار دهیم و از مآثر تاریخی و فرهنگی کشور حفاظت کنیم. روایت تاریخ و فرهنگ دریای پارس باید بدرستی انجام شود. ما از آن غفلت کردیم. دریای پارس سرشار از ظرفیت‌های تاریخی و فرهنگی گردشگری است. هنرهای دستی و صنایع تاریخی آن اندک نیستند لیک به آنها توجهی نشده است. امیدواریم انعقاد توافق‌نامه همکاری میان پژوهشگاه و مناطق آزاد که یکی از اولویت‌های پیش‌روی پژوهشگاه است، زمینه‌ای برای پژوهش‌های فرهنگی و تاریخی در این منطقه شود.

انتهای پیام/