به گزارش میراث‌آریا، مریم کیان عضو هیأت علمی پژوهشکده مردم‌شناسی و مجری طرح دراین‌باره گفت: در دوره ناصرالدین شاه قاجار، ساخت و ساز و تعمیرات نوسازی در ارگ سلطنتی، به دلیل فرسوده شدن کاخ­ها رواج داشت. گاهی نیز این تعمیرات به تخریب یک دیوار و برداشتن و یا جاگذاری تعدادی در و پنجره و ارسی محدود می­‌شد.

او با اشاره به اینکه ارسی‌­های بر جا مانده در مجموعه کاخ گلستان که می­‌توان آن را بزرگترین مجموعه ارسی در دنیا محسوب کرد، اغلب مربوط به دوره فتحعلی شاه و ناصرالدین شاه است اظهارکرد: با توجه به تفاوت­های ساختاری و فنی میان ارسی­‌ها این مجموعه، این مسئله مطرح شد که آیا می­‌توان تمام بازشوهای بزرگ چوبی با تزیینات گره‌­چینی، قواره‌­بری و پارچه‌­بری چوبی با شیشه‌­های رنگی را ارسی نامید؟ عنوان این طرح پژوهشی در پانزدهمین جلسه شورای تخصصی پژوهشگاه به تصویب رسید و انجام شد.

عضو هیأت علمی پژوهشکده مردم‌شناسی تصریح‌کرد: از نظر فن­‌شناسی، ساخت ارسی­‌های کشویی قدری متفاوت از بازشوهای لولایی است؛ لنگه‌های ارسی در شیاری میان دو لایه روکوب ارسی، بالا و پایین می­‌رود ولی بازشوهای لولادار یا شبه ارسی­ها، حول یک محور گردشی باز و بسته می­‌شوند که امروزه آن را پنجره می‌­نامند.

کیان گفت: در این پژوهش این نتیجه حاصل شد که تغییرات در شکل فنی یک شیی کاربردی نمی‌­تواند ماهیت آن را تغییر دهد. چون به هر حال این ارسی‌های کارکرد بازشو(در- پنجره بزرگ) دارند. در نهایت شاید بتوان ارسیهای لولادار را شبه ارسی نامید.

انتهای پیام/