میراث‌آریا: امامزاده محسن از امامزادگان واجب‌التکریم همچون نگینی درخشان در شهر همدان می‌درخشد و به دلیل قرار گرفتن در انتهای دره سرسبز و منطقه بکر برفین به عنوان قطب فرهنگی و گردشگری مذهبی استان همدان شناخته شده و در تمام فصول سال زائران و گردشگران بسیاری را به سمت خود فرا می‌خواند. که در فصل زمستان نیز، جاده زیبا و برفی آن و کوهستانی بودن طبیعت این منطقه می‌تواند در کنار سفری معنوی سفری به دل طبیعت زمستانی را به یادگار بگذارد.
زائران و مسافران برای بازدید و زیارت این بقعه متبرکه باید ۱۵کیلومتر از شهر همدان دور شوند و بعد از گذشتن از شهر مریانج و روستاهای سولان، توئین، موئین و وفرجین به دره‌ای وسیع به نام برفین برسند و نظاره‌گر مقبره امامزاده محسن در درون بقعه‌ای ساده که در سرسبزی طبیعت جا نهاده، باشند.
در نسب شریف این آستان مقدس آمده است: «محسن بن علی بن حسین‌الاثرم بن حسن‌المجتبی بن علی بن ابیطالب علیه‌السلام» بنابراین امامزاده محسن از نوادگان امام حسن مجتبی(ع) است. مادر بزرگوار این امامزاده خواهر امام محمد باقر(ع) است بر این اساس، این بقعه متبرکه یادگار دو امام معصوم امام مجتبی و امام سجاد(ع) است در مدخل حرم نیز چند تن از صحابه پیامبر گرامی اسلام(ص) مدفون هستند.
بنای امامزاده محسن از دو شبستان یا حرم پیوسته و متصل به یکدیگر تشکیل شده است که نخستین شبستان قدیمی‌ترین قسمت بنای بقعه است و تاریخ بنا را بر لوح شبستان سال ۷۳۰(ه.ق) نوشته‌اند و این شبستان مرسوم به حرم قبر صحابه است که با طاق گنبدی پوشش داده شده، فضای داخل مربع شکل به ابعاد ۷متر است در ارتفاع تقریباً ۵متری با ایجاد چهار گوشواره در چهار کنج یک هشت ضلعی به وجود آمده که پایه اصلی گنبد مدور طاق را تشکیل می‌دهد.
شبستان دوم نیز مدفن امامزاده محسن است و بر روی صندوق چوبی داخل ضریح نام محسن بن علی ابیطالب(ع) نوشته و عدد ۹۳۵ یعنی تاریخ ساخت صندوق چوبی یا تجدید بنای بقعه حک شده است به روایت لوح و زیارتنامه در بقعه برخی از احفاد ائمه در معرفی خود نام نخستین جد خود را هم ذکر کرده‌اند. این زیارتنامه امامزاده را از اعقاب علویان و سادات حسنی کوچیده از طبرستان در قرن سوم هجری معرفی می‌کند.
بنای ساختمان بقعه امامزاده محسن هم‌اکنون فاقد کتیبه تاریخی و نام بانی است ولی تا چند سال پیش، دو کتیبه تاریخی در آن موجود بود که نخستین آنها به تاریخ ۷۳۵ هجری بر روی لوحی در ایوان ورودی بنا و دیگری نیز به تاریخ ۹۳۵ هجری بر روی صندوق منبت داخل ضریح حرم اصلی بنا نصب شده بود و با توجه به کتیبه ساخت بنا که متعلق به سال ۷۳۵ هجری بوده است بنای کنونی را می‌توان از آثار قرن هشتم هجری و مربوط به عهد ایلخانی دانست که بر روی بنای قدیمی‌تری مربوط به سده ششم هجری ساخته شده است و در دوره‌های بعد به ویژه دوره صفویه و قاجار نسبت به مرمت و تعمیر بنا اقدام شده است.
این بنا در سال ۱۳۴۷ به شماره ۸۲۴ در فهرست آثار تاریخی به ثبت رسیده است.
انتهای پیام/
نظر شما