«میراث‌فرهنگی آثاری است ساخته شده توسط طبیعت، با طبیعت و یا ملهم از طبیعت که از گذشته تا کنون به‌جای‌مانده است.»
هفته میراث‌فرهنگی با روز جهانی موزه‌ها آغاز می‌شود که وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی به‌منظور استفاده بهتر از ظرفیت‌های موجود در حوزه میراث‌فرهنگی، در سال ۱۴۰۱ شعار این هفته را «میراث‌فرهنگی، قدرت ملّی و دولت مردمی» نام‌گذاری کرده است. این زمان فرصتی است مغتنم جهت شناساندن و بازگو نمودن ارزش‌ها و ظرفیت‌های معنوی و مادی مواریث فرهنگی.
در طول تاریخ میل انسان به کمال‌گرایی و افزون‌طلبی، موجب تغییر مسیر نیل به کمال به‌خصوص در عصر حاضر شده که دلیل عمده آن تفکر ثروت‌اندوزی است. این عارضه در میراث‌فرهنگی ملموس که بخش اعظم آن شامل بناها، بافت‌ها و محوطه‌های تاریخی - فرهنگی می‌گردد، نسبت به سایر زمینه‌ها مشهودتر است.
تخریب این ارزش‌ها به دلیل برخوردار نبودن از دانش کافی در نحوه مواجهه با آن‌ها و سودای دستیابی به بهره ناپایدار و موقت در زمان حال است که نه‌تنها موجب حذف تاریخ و فرهنگ به‌جای‌مانده از گذشته می‌گردد، بلکه آینده‌ای را نیز در پی نخواهد داشت. ابنیه و بافت‌های تاریخی - فرهنگی بخشی از تمدن ملت‌هاست که ماحصل بینش، تطور، تکامل و تحقق رؤیاها و افکار پیشینیان در طول تاریخ است. در برگیرنده تجربیات فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی و سیاسی کسانی است که به امید آسایش و رشد آیندگان آن‌ها را خلق نمودند. عناصر متشکل هر سکونتگاه تاریخی به لحاظ وجود تمایزات انسان‌های پدیدآورنده آن در زمینه‌های ذکر شده، از یکدیگر متفاوت هستند. این گوناگونی ارزشمندترین منبع و مرجع مشهود در شناخت بستری است که امروزه در آن زندگی می‌کنیم.
در استان مازندران شکل‌گیری سکونت گاه‌های شهری و روستایی بر زمینه‌های متفاوت مانند کوهستان، جلگه و دشت متأثر از اقلیم و اقوام خاص هر یک از این مناطق، موجب خلق میراث‌فرهنگی ملموس و ناملموس متنوعی شده است. به‌عنوان‌مثال از ۶ شهر دارای محدوده بافت تاریخی - فرهنگی ارزشمند در این استان، وجوه تمایز آشکار از شکل‌گیری بناها و بافت‌های تاریخی گرفته تا گویش، اعتقادات و آداب‌ورسوم، صنایع‌دستی و غیره را شاهد هستیم.
بافت تاریخی - فرهنگی آلاشت تنها بافت تاریخی مازندران است که در فهرست آثار ملّی ایران به ثبت رسیده، سکونت گاهی است شکل‌گرفته بر بستر طبیعی کوه، مأنوس با طبیعت، در رفاقت با جنگل، خورشید، آسمان و مردمانش. شهری است شایسته اطلاق عنوان شهر - موزه. موزه‌ای با آثار شگرف پویا و خلاق. طبیعت، بناها، معابر درهم‌تنیده، صنایع‌دستی، سنن و برخوردار از مهم‌ترین و اصلی‌ترین سرمایه که همانا مردمانی است با قومیت‌های متفاوت که سالیان سال با همدلی در کنار یکدیگر سکنی گزیده و در بقای شهر خود کوشیده‌اند.
امید است با همکاری و حمایت دستگاه‌های اجرایی مؤثر در حوزه حفاظت از مواریث فرهنگی، استان مازندران، به جایگاه لایق خود دست یابد. هرچند این مهم جز با مشارکت مردمی میسر نیست.
انتهای پیام/
