بی‌شک از دیرباز نام گیلان با طبیعت و سرسبزی عجین شده است؛ کوهستان، جنگل و دریا از جمله مناطق طبیعی تحسین برانگیزی است که هر سال خیل عظیم گردشگران را از سراسر کشور و سایر نقاط جهان به سوی خود می‌کشاند و در این میان در کنار سایر عوامل آنچه که توانسته تا حدود زیادی مکمل و در عین حال رقیب قابل احترامی برای طبیعت بکر مذکور باشد، به حقیقت محوطه‌ها، بافت و بناهای تاریخی منحصر به فرد آن است.
پنج هزار و 500 اثر شناسایی شده و قریب به یک‌هزار و 300 اثر ثبت شده در فهرست آثار ملی کشور همچون بافت، بناها و محوطه‌های تاریخی از جمله کاروانسراها، بقاع متبرکه، قلعه‌ها، حمام‌ها، مساجد، مدارس، پل‌ها، تپه‌ها، غارهای باستانی و سایر موارد، خود گویای کمیت در عین برخورداری از کیفیت آثار تاریخی گیلان است.
پایش میدانی، بررسی و تجزیه و تحلیل‌های آماری طی چند سال اخیر به‌خوبی نشان می‌دهد محوطه‌ها و بناهای تاریخی با تاثیر مثبت بر ذائقه گردشگری مردم، بیشتر مورد توجه گردشگران قرار گرفته‌است؛ به‌گونه‌ای که با شرایط یکسان، برتری مطلق با مناطق گردشگرپذیری بوده است که حداقل یک یا 2 محوطه یا بنای تاریخی را نیز در خود جای داده است.
شهرک تاریخی ماسوله، قلعه رودخان، ساختمان‌های سنتی موزه میراث روستایی، مارلیک و محوطه‌های اطراف آن، غارهای دربند رشی، روستاهای اُمام، انبوه و امامزادگان اسحاق، ابراهیم، هاشم، سیدجلال‌الدین اشرف، بقعه خواهر امام، بافت تاریخی شهرها و روستاها و بخصوص رشت و تک بناهای آن، همه و همه تنها قطره‌ای از دریای ظرفیت‌های حوزه میراث‌فرهنگی است که با برنامه‌ریزی و توسعه متوازن زیرساخت‌ها از قبیل ایجاد راه دسترسی مناسب و ایمن، اختصاص پارکینگ، احداث واحدهای اقامتی - پذیرایی سنتی در کنار سایر عوامل به خوبی می‌تواند رشد و شکوفایی اقتصادی گیلان را رقم زند.
بی‌گمان راهبرد حفظ، احیا و بهره‌برداری از بناهای تاریخی در قالب تغییر کاربری‌های همگن، با واگذاری آن به سرمایه‌گذاران علاقه‌مند بخش خصوصی (علاوه بر اقدامات دولتی) تنها گزینه پیش روی میراث‌داران است تا با تسهیل شرایط و تبدیل تهدید بالقوه به فرصت بالفعل، نور میراث نیاکان را بر ظلمت اقتصاد بی‌جان کشور تابانده، با شناسایی راه‌ها در مسیر درست گام برداشته شود.
باری، بپذیریم یا نه، برای برون‌رفت از چالش‌های اقتصادی، ده‌ها گزینه پیش روی مسئولان و متولیان امر وجود دارد که هر یک از آن‌ها به تنهایی می‌تواند گیلان و ایران را به سرمنزل مقصود هدایت کند که در این میان ۲۹ فروردین‌ماه هر سال (روز جهانی محوطه‌ها و بناهای تاریخی) یادآوری این نکته ظریف است که یکی از راه‌های نجات اقتصاد کشور، توجه جدی به آثار تاریخی نفیس، حفظ، احیا و بهره‌برداری مناسب از آن‌هاست.
انتهای پیام/
