میراث‌آریا: در روستای بهده، تلاش می‌شود که با حفظ بافت سنتی، آداب‌ورسوم محلی و بهره‌برداری از منابع طبیعی، گردشگران را جذب و هم‌زمان درآمدزایی و توسعه پایدار روستا را تضمین کند.
از تاریخ به وجود آمدن روستا اطلاع دقیقی در دست نیست اما از روی آثار باستانی باقیمانده و همچنین آثار سفال که در هنگام حفر چاه‌ها در روستا به‌دست‌آمده می‌توان قدمت ۳ هزارساله را برای این منطقه تخمین زد.
بهده از دو بخش به و ده تشکیل شده است، بهده به معنی بهترین ده است، درگذشته بهده یکی از بهترین و خوش آب‌وهواترین روستاها بوده به همین علت نام این روستا را بهده گذاشته‌اند.
از نظر خصوصیات جغرافیایی و اقلیمی از شرایط آب و هوایی حاکم بر منطقه تبعیت کرده و دارای آب‌وهوای گرم و خشک با زمستان‌های معتدل و تابستان‌های گرم و مرطوب است.
روستای بهده با دارا بودن طبیعی بکر و آثار تاریخی متعدد به‌عنوان ششمین روستای هدف گردشگری ایران انتخاب‌شده است.
از جمله جاذبه‌های گردشگری و تاریخی این روستا می توان به قلعه بهده، غار گیری کنار، منطقه گردشگری اوسیاه، آسیاب فاریاب، چشمه شمس، لوور مدنو و ... اشاره کرد.
تونل و غار گیری کُنار
گیری کنار منطقه‌ای کوهستانی است که در جنوب غربی بهده و درست مقابل زمین‌های مزروعی پنجاه منی قرار دارد.
در کوه غربی بهده در منطقه گیری کنار تونلی قرار دارد که به دست توانای مردمان این دیار حفر گردیده است تا آب باران از منطقه گیری کنار به‌سوی زمین‌های کشاورزی بهده هدایت شود. این اثر شگرف زیبا اکنون به‌عنوان یکی از آثار تاریخی بهده موردتوجه گردشگران واقع شده است و سالانه افراد زیادی را به‌سوی خود می‌کشاند.
وجود گیاهان دارویی مانند آویشن و دیگر گیاهان بر زیبایی این منطقه افزوده است و کوه‌های زیبا و دره‌های شگفت‌انگیز آن محل گذر کوهنوردان است.
مسیر رسیدن به غار گیری کنار را نسبتا راحت می‌شود طی کرد، چون بیش‌تر مسیر جاده‌ای است با آسفالت تقریبا خوب، و فقط مسیر نسبتا کوتاهی را باید در جاده‌ای فرعی و مسیری خاکی طی کنید.
منطقه گردشگری او سیاه
اوسیاه یکی از معروف‌ترین آبگیرهای شهرستان پارسیان است که در شمال غربی روستای بهده و در منتهی‌الیه دره ای زیبا و دیدنی واقع شده است. این آبگیر در منطقه‌ای بکر و دیدنی قرار دارد که سالانه گردشگران زیادی را به سمت خود می کشاند. تأمین آب این آبگیر از رودخانه‌های فصلی در فصول پربارش سال است و به علت عمق زیاد آن و عدم نفوذپذیری لایه‌های زیرین، آب در این آبگیر همیشه وجود دارد.
وقتی که آب باران از کوه‌ها سرازیر می‌شود در این منطقه جمع شده، هیچ راه خروجی به جز بخار شدن توسط آفتاب ندارد. بعد از مدتی آب رنگ سیاه متمایل به سبز (سبز لجنی) به خود گرفته و دلیل نام‌گذاری این مکان هم به خاطر رنگ به وجود آمده است. در مسیر رسیدن به این آبگیر، از بین کوه‌های مریخی و رنگی عبور می‌کنید و سپس باید به دره‌ای وارد شوید که کوه‌هایی با اشکال فرسایشی خارق‌العاده و از جنس سنگ‌های متفاوت دارد که هر بیننده‌ای را مجذوب خود می‌کند.
آسیاب فاریاب
دره فاریاب (پاراو) واقع در شمال غرب بهده یکی از چشم‌اندازهای طبیعی است که نشانه عظمت یگانه خالق هستی‌بخش است. وجود چشمه‌های پاراو و شمس سادات و طبیعت سبزنار ابوجهل با گل‌های آتشین رنگ و گل‌های خرزهره در ایام نوروز نگاه هر بیننده‌ای را به خود جلب می‌کند. در این دره زیبا چندین آسیاب آبی از نوع تنوره‌ای وجود دارد که در زمان‌های دور توسط مردمان زحمت‌کش این دیار ساخته‌شده است، تا چرخ دوار آن به‌وسیله آب چشمه‌های بالادست به گردش درآید و گندم‌های اهالی را آرد کند تا نان این برکت خداوندی زینت‌بخش سفره‌های مردم باشد. این مکان در ۳۵ کیلومتری شمال غرب روستا واقع شده است.
چشم‌اندازهای طبیعی لورو و مدنو
در جنوب شرقی بهده و در منطقه‌ای به نام لورو چشم‌اندازهای زیبای طبیعی وجود دارد و در ایام نوروز مردمان این منطقه از طبیعت بکر و دست‌نخورده آن فیض برده و از هوای پاک طبیعت جان تازه‌ای می‌گیرند.
در جنوب لورو دره‌ای وجود دارد که درراه بندر قرار گرفته و آب‌های باران ازآنجا به دریای همیشه مانای خلیج‌فارس سرازیر می‌شود. این کوه‌های زیبا و دره‌های شکیل که می‌توان یک ژئو پارک طبیعی به‌حساب آورد؛ نگاه هر بیننده‌ای را مجذوب خلقت آفریدگار هستی می‌کند.
عالی گنا
یکی از آثار کهن و تاریخی بهده که در وسط روستا و در ضلع جنوبی کوه کلات قرار دارد غاری است که با دستان مردمان سخت‌کوش این دیار کنده‌شده و کلات عالی گنا نام دارد. این اثر تاریخی بنا به اظهار اکابر روستا توسط گبرها کنده‌شده است و به قبل از اسلام برمی‌گردد.
گزارش: صدیقه غلامی
انتهای پیام/
نظر شما